Andere verwachtingen

De dood van de Braziliaanse schrijver Andrei in ‘Twintig over twaalf’, Daniel Galera’s vijfde roman, schokt vrienden, familie en de wereld. De achterflap van de roman suggereert een spannend en geheimzinnig verhaal rondom deze dode schrijver in São Paolo. Er is weinig bekend over Andrei en hij heeft misschien zijn eigen dood gemanipuleerd. Helaas gaat de roman minder in op dit mysterie dan ik hoopte. Ik vond het een pittige roman die een hoop geduld van de lezer vraagt.

Allereerst wordt dat veroorzaakt doordat de aanloop naar de beknopte ontknoping vrij lang is. De roman beschrijft voornamelijk de gevoelens en huidige levens van Andrei’s drie vrienden: Antero, Emiliano en Auroro. Sporadisch komt de lezer informatie over Andrei tegen, het zijn voornamelijk (bizarre) herinneringen van de drie vrienden. Je leert dus eerder hen dan de raadselachtige schrijver kennen. In de laatste vijftig pagina’s krijgt de lezer wat informatie over zijn moord en persoonlijke leven, maar echt antwoord op de vragen die op de achterflap staan, krijgt de lezer niet. Deze laatste pagina’s behelsden wel de puzzelachtige elementen die ik door de hele roman had verwacht en waren verrassend.

Daarnaast speelt de schrijfstijl een grote rol. De roman bevat lange zinnen met veel bijzinnen door opsommingen en beeldende beschrijvingen. Soms beslaat een zin zelfs meerdere pagina’s. De alinea’s zijn lang en door de geringe dialogen is er weinig ‘wit’. De volle pagina’s vragen veel concentratie van de lezer. Verder wordt het verhaal verteld middels wisselende vertelperspectieven van zijn drie oude vrienden. Aangezien er geen naam aan het begin van een hoofdstuk staat, alle hoofdstukken het ik-perspectief bevatten en er na enkele pagina’s persoonlijke informatie wordt gegeven, duurde het echter even voordat dit mij duidelijk werd, hetgeen het lezen ook bemoeilijkte.

Het voordeel van de verschillende vertelperspectieven is dat de roman verscheidene onderwerpen bespreekt waaronder pornografie, de biologische klok van suikerriet, het glazen plafond in het wetenschappelijk wereldje, demonstraties in São Paolo en computergames. Over enkele zaken heb ik extra informatie opgezocht omdat ze mij intrigeerden. Deze diversiteit zal vermoedelijk een groot lezerspubliek aanspreken.

Echter wegen voor mij de verhaallijn en schrijfstijl van een roman zwaarder dan de thematiek. Door wat onduidelijkheden, minder mysterieuze zaken dan verwacht en de complexe zinsbouw heb ik de roman met minder plezier gelezen dan ik hoopte.