Nico De Braeckeleer geeft de perfecte voorzet en Frieda Van Raevels scoort

Of je nu fan bent of niet, Nico De Braeckeleer is een monument in het Nederlandstalige boekenwereldje. Hij schreef voor bijna alle geledingen van jeugdige lezers wel een boek en brengt met de regelmaat van de klok nieuwe titels uit. En ik voel me dan ook verplicht om er meteen bij te zeggen dat de kwaliteit hier helemaal niet ondergeschikt is aan de kwantiteit. Stuk voor stuk waren onze ervaringen met zijn Young Adult boeken van het hoogste niveau. Het benieuwde me dan ook of hij in het jeugdsegment evenzeer kon scoren. In zijn reeks Het Kattenmeisje, verscheen recent “De Babypoesjes” en ik mocht er alvast mee aan de slag.

Zonder enige voorgaande ervaring met Het Kattenmeisje, sprong ik blind het leesavontuur in. “De babypoesjes” is het tweede deel in de reeks, maar valt zonder problemen op zich te lezen. Het verhaal bouwt dan wel verder op de gebeurtenissen in “Groene Klauwen”, je hebt niet het gevoel dat je informatie mist bij je leesbeurt. De auteur brengt op de eerste pagina’s een beschrijving van een tiental personages die elk hun rol in het verhaal opnemen, alhoewel hij er ook werk van maakt om die binnen de verhaallijn van de nodige achtergrond te voorzien. Zo krijg je meteen het gevoel dat je vanaf de eerste pagina toch al kennis mocht maken met de leefwereld van Cato (Het Kattenmeisje). In het plot wordt overigens een nieuw personage naar voor geschoven, dat ongetwijfeld in de komende boekdelen nog wel een plaatsje zal krijgen.

Het woordgebruik en de zinsbouw is netjes afgestemd op een publiek van 8 tot 12 jaar en zelfs nog een stukje ouder. Je hebt immers geen enkel moment het gevoel dat dit een beperkende factor is op de eigenlijk inhoud. De reeks zelf kunnen we, gezien zijn opzet, perfect in het genre fantasy onderbrengen, maar niettegenstaande de fantastische elementen past “De Babypoesjes” dan ook weer onder de noemer detective en zelfs een beetje onder avontuur. Het plot wordt opgebouwd als whodunnit voor kinderen en doet dit in korte hoofdstukken die niet meer dan 5-6 pagina’s beslaan. De tekst wordt regelmatig aangevuld door heel erg mooie en strakke tekeningen.

En dat brengt ons naadloos tot de echte meerwaarde van dit verhaal. Het plot is leuk en leest lekker weg, de spanningsboog is perfect opgebouwd voor de doelgroep en alle elementen kloppen binnen de verhaallogica. Toch moet gezegd worden dat de tekeningen van Frieda Van Raevels het boek pas helemaal af maken. Ze mag zowat elk hoofdstuk sieren met een grote of minder grote illustratie en doet dat in een eerder strak afgelijnde stijl, die zo een plaatsje kan krijgen in de betere stripverhalen. De coverafbeelding spreekt meteen boekdelen en is samen met de bijgevoegde ‘kattenbladwijzer’ de kers op de taart.

Iedere zichzelf respecterende klas- of schoolbibliotheek moet dit boek gewoon in de kast hebben en wees maar gerust dat het nooit de kans zal krijgen om stof te verzamelen. Nico De Braeckeleer heeft wederom een succesformule te pakken en ik hoop ten zeerste dat we nog heel wat werk van Frieda Van Raevels bij andere kinderboeken zullen mogen bewonderen.