Het perfecte jeugdboek voor scifiliefhebbers

In het tweede deel van de Kepler62-reeks, gaat de auteur verder met het verhaal waar het in het eerste deel eindigde. En toch ook weer niet. We volgen dit keer de gebeurtenissen vanuit het perspectief van een nieuw personage Marie, dat volledig aan de andere kant van de maatschappij staat als Joni en Ari (uit deel 1 : De uitnodiging). Alhoewel “De Lancering” een niet op zichzelf staand verhaal is, kan het dus ook zonder kennis van het eerste boek gelezen worden.
Ook nu weer wordt het geheel opgevat als een soort overloop tussen graphic novel of comic enerzijds en een volwaardige fantasy voor de jeugd anderzijds. De stevige kaft, het handig boekformaat, de dikke matglanzende pagina’s, alles werkt net als bij het eerste deel wondermooi samen om van deze leeservaring iets unieks te maken. De paginavullende illustraties worden tamelijk minimalistisch opgevat en bevatten weinig tot geen achtergrond, maar zijn een ware streling voor het oog en gaan hand in hand met het aangename verhaaltempo.
Het verhaal blijft ook dit keer gehuld in een waas van mysterie en heeft een onheilspellend sfeertje over zich. Terwijl in Joni en Ari relatief weinig diepgang in hun personage en bijhorende beschrijving meekregen in het eerste boek, staat de aanpak van het Marie-personage er dit keer in schril contrast tegenover. Marie mag dan wel als rijke en ietwat snobistische durfal worden geportretteerd, telkens weer stelt ze zichzelf en haar karakter in vraag of en geeft ze vorm aan de nieuwsgierigheid van de lezer.
“De Lancering” licht verhaalsgewijs al wat meer van de sluier op omtrent de toedracht van het hele gebeuren. Net voldoende om zijn publiek geboeid te laten verder lezen, maar ook weer niet teveel zodat tal van vervolgdelen gerechtvaardigd blijven.
Het taalgebruik is laagdrempelig genoeg om lezers vanaf zo’n 9/10 jaar te kunnen bekoren, maar moet ook voor een ouder publiek niet aan kracht inboeten. Nergens heb je de indruk dat de schrijver binnen een beperkend kader van woordenschat of zinsbouw heeft moeten werken. De logische opbouw kent voldoende beschrijvende passages om, ondersteunend door de tekeningen om je fantasie te prikkelen.
De sterktes van het eerste boek worden ook in deel twee opnieuw ten volle uitgespeeld en gezien de omvang van het boek(je) is het dit keer net wat langer genieten. Kepler62 scoort wederom op alle vlakken. Met zo’n uitgave hebben jongeren geen redenen meer om niet aan het lezen te slaan.