De Nederlandstalige Leigh Bardugo is opgestaan

Net voor alle coronagekte losbarstte, kreeg ik op mijn tijdlijn een wondermooi hardcover-ontwerp voorgesteld van een nieuw fantasyboek dat bij Hamley Books eraan zat te komen. Zo eentje waar je meteen verliefd op wordt en met een blurb die alle fantasyfans weet te raken waar het hoort. Het boek kwam van de hand van Emmelie Arents en luisterde naar de naam “Het Hart van de Adelaar”. Wat volgde was een lange periode van verlangen en ook wel een beetje hypen van deze titel, waardoor de verwachtingen in mijn hoofd haast onheuse proporties aannamen.


Om meteen met de deur in huis te vallen: ik werd hoegenaamd niet teleurgesteld. Het eindresultaat van Arents’ schrijfperikelen is een goedgestructureerd en weldoordacht verhaal in een high-fantasy-setting, waarbij de spanningsboog in een aardig tempo de hoogte wordt ingejaagd. Na de leesbeurt kan ik alleen maar concluderen dat de auteur hart en ziel in deze publicatie heeft gestopt en dat de redactie puik werk heeft geleverd. De verhaallijn bevat geen letter teveel of te weinig en de vertelsnelheid versnelt en vertraagt op de momenten waarop je dat als lezer nodig acht.

Het boek wordt opgedeeld in twee delen en in totaal 45 relatief korte hoofdstukken, waardoor je leesbeurt extra vleugels krijgt. Het lettertype is zoals het hoort en de bladspiegel bevordert eveneens je vordering door het boek. Bovenaan elk hoofdstuk wordt een sierlijke hoofding voorzien met vermelding van het personage dat in het overeenstemmende hoofdstuk de hoofdrol op zich mag nemen.

Mocht je me voor het lezen verteld hebben dat dit één van de vroege uitgaves is van Leigh Bardugo’s schrijfselen, ik zou je stelling nooit in vraag hebben gesteld. Het hele gebeuren voelt aan alsof je ieder moment in het Grisha-universum zal verdwalen, zelfs de schrijfstijl doet wat aan die fantasy-grootheid denken. Driewerf hoera dus!

De personages worden met wisselende en overigens treffende diepgang op het papier neergepend volgens hun rol die ze in het verhaal vertolken. Ook de evolutie die hun karakter doorheen het hele gebeuren doormaakt zorgt ervoor dat dit meer is dan een rechtoe-rechtaan-verhaal. En het zijn net die details die van een leuk boek een meer dan bovengemiddeld verhaal maken.

Zoals je hoort valt er weinig of niets aan te merken aan deze uitgave. Om het echter helemaal top te maken en een perfecte score te behalen had ik toch wat meer diepgang, en misschien nog een aantal kleine zijplots verwacht. Dit stoort de leeservaring op geen enkel moment, maar had ze nog net dat laatste trapje hoger kunnen tillen.

Dit gezegd zijnde, wil ik erop wijzen dat Het Hart van de Adelaar het debuut is van Emmelie Arents en dat dit boek voor een debuut van uitzonderlijke kwaliteit is. Zelfs heel wat ervaren fantasyschrijvers kunnen aan deze prestatie een puntje zuigen. Een dikke pluim op de hoed van de nederlandstalige Leigh Bardugo.