Groeipijnen

http://looneybooks79.blog/2025/09/10/als-we-zingen/

Agnes woont met haar ouders en haar tweelingbroer, Kasper in een zomerhuis ergens in Noorwegen. Het is het huis waar ook een baby geboren wordt maar al snel sterft. Bij Agnes laat dit een indruk na. Terwijl het dak lekt van het zomerhuis en de wind door kieren en spleten giert, groeien zij en Kasper daar op. En dan op een dag komt een pleegkind bij hen wonen, Bastian.

"Terwijl de baby sterft, rennen we de deur uit om de nieuwe ijspegels te gaan kijken en de vele sneeuw die de voorbij nacht is gevallen."

Agnes zien we haar opgroeien in een tamelijk dysfunctioneel gezin met de nodige groeipijnen dat dat met zich meebrengt. Ze verdwaalt in haar eigen fantasieën, die ze openlijk durft neer te pennen in brieven naar haar vriendin Martha. We volgen haar en haar broer tot in hun adolescentie en zien de wereld rond hen, bekeken door de ogen van het meisje. Maar het boek laat je vaak ineenkrimpen van ongemak, vooral door de verschillende personages en hun acties. Gaande van een aantal ongemakkelijke broer-zus situaties, de buur die zijn vrouw mishandelt, de ouders die nauwelijks omkijken naar hun kinderen en meer met het pleegkind bezig lijken te zijn...

"Zijn verzameling eieren is de enige schat die Kasper heeft, het enige wat niemand mag aanraken. Toch raak ik ze aan."

Hoewel er een soort unheimlich gevoel rondwaart in dit boek weet Lindstrøm me helemaal mee te nemen in het verhaal van de jonge Agnes en haar strapatsen, haar groeipijnen en haar verlangens. Ook al zijn bepaalde acties die Agnes onderneemt niet altijd te begrijpen, het vormt onderdeel van opgroeien. En als je daar Lindstrøms proza overheen laat druppelen, dan krijg je een heerlijk boek.

Merethe Lindstrøm won de Literatuurprijs van de Noorse Raad voor haar boek 'Dagen in de geschiedenis van stilte'