Lezersrecensie
Wandelen
http://looneybooks79.blog/2025/08/29/de-duivelsberg-een-wandeling/
Daan Borrel neemt haar moeder mee op een wandeltocht op het moment dat ze net bevestiging krijgt dat ze zwanger is. Tijdens de wandeling praten de twee vrouwen over alles wat met zwanger zijn en kinderen opvoeden te maken heeft, maar dan vooral al de praktische zaken.
Vier jaar later onderneemt Daan Borrel dezelfde wandeling, deze keer alleen. Tijdens deze eenzame wandeling over het Pieterpad ontdekt ze dat ze eigenlijk sinds ze moeder is geworden geen echte wandelingen meer heeft gemaakt. En met 'echte' wandeling wordt bedoeld, alleen en ver, zoals de westerse filosofen uit de achttiende eeuw het voor zich zagen. Filosofen als Thoreau, Solnit, Rousseau... filosofen die het wandelen als een mogelijkheid zagen om tijdens deze contemplatie te filosoferen. Je geest openstellen voor een vrijheid die tegenwoordig niet meer lijkt te bestaan.
Intussen las ik een viertal van deze 'wandelingen' die bij Terloops, Uitgeverij Van Oorschot verschenen. En eerlijk, deze wandeling met Daan Borrel kon me niet helemaal bekoren. Behalve de geschiedenis die erin vermeld wordt over de Duivelsberg zelf, zie ik niet zo heel veel toegevoegde waarde in dit deel. Het is een van de minst memorabele novelles uit de reeks.
Niettemin blijft deze reeks wel inspirerend en zoekt het een grens op tussen filosoferen en wandelen.
Wat me heel hard aanspreekt is de cover, met de prachtige tekening van een dagpauwoog. Eén van de redenen waarom ik deze boekjes zo graag in mijn kast zie staan zijn de geweldig mooie covertekeningen.
Daan Borrel neemt haar moeder mee op een wandeltocht op het moment dat ze net bevestiging krijgt dat ze zwanger is. Tijdens de wandeling praten de twee vrouwen over alles wat met zwanger zijn en kinderen opvoeden te maken heeft, maar dan vooral al de praktische zaken.
Vier jaar later onderneemt Daan Borrel dezelfde wandeling, deze keer alleen. Tijdens deze eenzame wandeling over het Pieterpad ontdekt ze dat ze eigenlijk sinds ze moeder is geworden geen echte wandelingen meer heeft gemaakt. En met 'echte' wandeling wordt bedoeld, alleen en ver, zoals de westerse filosofen uit de achttiende eeuw het voor zich zagen. Filosofen als Thoreau, Solnit, Rousseau... filosofen die het wandelen als een mogelijkheid zagen om tijdens deze contemplatie te filosoferen. Je geest openstellen voor een vrijheid die tegenwoordig niet meer lijkt te bestaan.
Intussen las ik een viertal van deze 'wandelingen' die bij Terloops, Uitgeverij Van Oorschot verschenen. En eerlijk, deze wandeling met Daan Borrel kon me niet helemaal bekoren. Behalve de geschiedenis die erin vermeld wordt over de Duivelsberg zelf, zie ik niet zo heel veel toegevoegde waarde in dit deel. Het is een van de minst memorabele novelles uit de reeks.
Niettemin blijft deze reeks wel inspirerend en zoekt het een grens op tussen filosoferen en wandelen.
Wat me heel hard aanspreekt is de cover, met de prachtige tekening van een dagpauwoog. Eén van de redenen waarom ik deze boekjes zo graag in mijn kast zie staan zijn de geweldig mooie covertekeningen.
1
Reageer op deze recensie