Het allerlaatste gevecht om Daêvabad

Dit wordt een van de moeilijkste reviews om schrijven. Deels omdat het een gigantisch boek is in een al even gigantische fantasyreeks van drie almaar dikker wordende boeken... Maar ook net omdat het een fantasy boek is. Het gekke is, ik heb enorm genoten van deze boeken hoewel het genre niet mijn meest favoriete genre is. Heel af en toe lees ik dat wel eens, vaak tussendoor, maar doordat een fantasyboek quasi nooit op zichzelf staat en vaker deel uitmaakt van een trilogie of zelfs een grotere reeks, zie ik het niet altijd zitten om eraan te beginnen want ik kan nooit twee fantasy boeken na elkaar lezen en als er dan te veel tijd tussen de boeken zit vergeet ik wat allemaal in het voorgaande boek gebeurde en zo mis ik vaak details (en ja fantasy boeken zijn vaak héééél gedetailleerd! Zo ook deze reeks)... Ook heeft een fantasyreeks vaak heel wat nieuwe termen en woorden die uitgevonden zijn door de auteur en niet altijd even makkelijk voor te stellen zijn als lezer... ik ben dan ook vaak gaan zoeken online hoe ik me iets moest visualiseren in deze reeks... Het voordeel wil dat de auteur inspiratie zocht in Arabische mythologieën en daardoor was er wel één en ander terug te vinden... So bear with me!

Het Gouden Rijk is het derde deel in de Daêvabad-reeks van S.A. Chakraborty. In de voorgaande boeken leerden we drie hoofdpersonages kennen: Nahri, Ali en Dara. Nahri was het gewone meisje dat dolgraag dokter wou worden in Caïro, Egypte moest zien te overleven tot ze op een dag door een vuurgeest werd belaagd en werd gered door een djinn, Darayavahoush (of Dara). Deze nam haar mee naar het rijk van Daêvabad, een verborgen koninkrijk in de woestijn waar mensen nooit kunnen terecht komen. Als dan blijkt dat Nahri eigenlijk afstamt van een Nahida, een genezersstam in Daêvabad, begint een heel avontuur. Ze leert er ook in de Bronzen Stad de familie Al Qahtani kennen, met de broers Muntadhir en Alizayd en hun zus Zaynab. Als dan nog eens blijkt dat haar moeder, Banu Manizahed, wraak wil nemen op de Al Qahtani's omdat deze haar familie en stam van Nahida's heeft uitgemoord om Daêvabad in te kunnen palmen eindigt dit in een moordpartij op Navasatem, een feestdag in de stad. Om te vermijden dat Manizahed kan heersen over de stad en het rijk halen ze de ring van Suleiman uit het hart van Koning Ghassan en plant Nahri dit in het hart van Ali. En dan springen ze in het meer waardoor ze in Caïro belanden.

En daar begint dit deel van de reeks. Zij worden wakker aan de rand van de Nijl en beseffen dat hun magie weg is. Overal trouwens, ook in het rijk van Daêvabad. Daar heeft Manizahed intussen de troon opgeëist en heerst ze met harde hand over het land en de stad. Elke poging om iedereen aan haar te laten onderwerpen mislukt en zij schuwt dan ook niet terug om nog meer doden op te eisen om haar macht te tonen. Eén van haar wapens is namelijk de Afshin, de Gesel... Dara! Deze kan niet anders dan haar volgen in haar terreurbestuur! Munthadir, die de strijd nauwelijks overleefde in het vorige boek, zit in het gevang van Daëvabad. Dara begint te twijfelen aan zijn koningin maar kan niks anders doen dan haar bevelen opvolgen, zeker als zij zijn reliek (zijn ring) bemachtigd en daar slinks gebruik van maakt om over hem de controle te houden.

Ali en Nahri likken hun wonden in Egypte maar al snel wordt duidelijk dat ook zij moeten terug zien te keren naar Daëvabad. Ze hebben het plan om Ali's moeder, Hatset, op te zoeken in haar geboortestad Ta Ntry, de stad aan het water. Maar dan leert ook Ali dat zijn afkomst niet diegene was waar hij eerder werd op gewezen en vindt hij een verklaring voor zijn krachten, de beheersing over het water. Zijn vader blijkt de Egyptische god Sobek te zijn, die als krokodil offers eist van de mensen. Dankzij hem en een stel piraten geraken ze tot bij zijn moeder, waar ook Jamshid, de zoon van de hogepriester die met Manizeh heult, in de gevangenis zit. En plots worden alle geheimen die in voorgaande boeken duidelijk waren, uit de doeken gedaan en eens er een plan ontstaat om Daêvabad terug te winnen is er nog één ding te doen: strijd leveren! Nog één laatste keer moet er gevochten worden voor de muren en de bewoners van de Bronzen Stad! Maar welke prijs zal daarvoor betaald moeten worden en wie zal overwinnen?

Ook dit deel is een mooie limited edition met de prachtige gekleurde bladeren die een patroon vormen, net zoals de voorgaande delen. Ook als je de flap eraf haalt krijg je een prachtig design op de cover in gouden belettering. Uitgeverij Boekerij heeft zijn best gedaan om dit een heel mooie reeks te laten worden in deze Nederlandse vertaling. Bijgesloten zaten ook nog eens twee tekeningen van twee van de hoofdpersonages uit de reeks: Ali en Nahri. De drie boeken lezen echt wel als een trein want eens je meegezogen bent in het verhaal kan je nauwelijks stoppen met lezen ook als telt het boek meer dan 750 bladzijden. Voor de fans, er is nog een extra boek verschenen (nog niet vertaald in het Nederlands): The River of Silver, waarin Chakraborty terugkeert naar de wereld van Daêvabad en een aantal personages nog eens terughaalt in kortverhalen, niet enkel de hoofdpersonages trouwens. Dat lees en review ik later dit jaar zeker nog!

Het gekke met dit soort reeksen (in mijn geval dan toch) is dat ik er vaak niet makkelijk aan begin maar eens ik eraan begin en het eindigt ik met een leeg gevoel achterblijf en toch ook weer meer wil eigenlijk. (Heel contradictorisch) Maar ik weet ook dat Chakraborty zeker nog met een aantal heel goede reeksen zal komen in de toekomst. Ze weet perfect mythologie, geschiedenis en fantasy samen te brengen in deze reeks alleszins. Het is leuk te zien hoe figuren als Shedu's, djinns, Sobek, peri's, Tiamat, marrids en veel meer worden vertaald in levende wezens en in deze reeks allemaal een grote rol krijgen. Voor wie geen van deze figuren kent, Mister Google has all the answers and images! :)

Kortom, ik heb superhard genoten van deze reeks hoewel het me toch wel een tijdje heeft gekost om alle drie de boeken te lezen. Maar geen moment ervan was verloren tijd, geen blad te veel en geen personage was onnodig! Heel mooi hoe een auteur zo'n uitgebreide wereld kan brengen en zichzelf noch zijn lezer verliest in het kluwen, integendeel... ik heb nog niet veel reeksen zo samenhangend weten zijn als deze reeks!