Waanbeelden

Felix en Louise zijn broer en zus met een hechte band. Tijdens hun jeugd gebeurt iets traumatisch waardoor Felix stemmen rondom zich hoort en er begint een waas te hangen rond de dingen die hij meemaakt. Het wordt moeilijker en moeilijker om de realiteit van het waanbeeld te onderscheiden. Enkel Louise kan hem ankeren en helpt hem om de dingen te zien zoals ze zijn.

Maar als het verhaal in de tijd verspringt, naar het jaar 2009, en Louise thuis zorg draagt voor hun moeder, zondert Felix zich helemaal af en laat geen contact meer toe. Hij gaat in een hut wonen waar hij helemaal alleen verdwaalt in zijn eigen realiteit. Die afzondering ontstond nadat hij hoorde dat hij geen contact meer mocht hebben met zijn stiefdochter. Maar Louise is vastberaden om hem te helpen, maar ze moet hem enkel zien te vinden.

'Schilfers' is een boek vol dualiteit en na het lezen ervan zit je met evenveel vragen als bij het begin. Constant hangt er over de broer en zus een grimmige sfeer die al van bij hun jeugd ontstaat. Je weet dat er iets gaande is, dat iets of iemand verantwoordelijk is voor die vervreemding van Felix. Het antwoord sijpelt langzaamaan doorheen de tekst maar dat roept dan weer andere vragen op.

In het hoofd ronddwalen van Felix is als door een verlaten pretpark wandelen waar af en toe een attractie lijkt te werken maar wiens functie niet bepaald bevorderlijk is. De radertjes in het hoofd van Felix springen geregeld los en je waant je in een labyrinth waar je niet uit kan komen. Lenny Peeters is daardoor heel goed geslaagd om dit warrige beeld dat je door de ogen van Felix ziet perfect te omschrijven. En dit terwijl Louise degene is die eigenlijk het meest pijnlijke herinneringen ondergaat en nog steeds met haar veeleisende, zieke moeder opgezadeld lijkt te zitten terwijl ze haar broer moet zien in toom te houden.

Net als de insecten waar in het eerste deel sprake van is, lijkt het verhaal te glibberen en te kruipen en kan je geen greep vatten op de werkelijkheid en op de fictie. Door het trauma dat op de achtergrond blijft hangen rijst de vraag of bepaalde neigingen genetisch bepaald zijn.

Dit was voor mij een ontdekking aangezien ik van Lenny Peeters eerder nog niks las. Peeters schreef eerder al kortverhalen, waar ze prijzen voor won, en in 2018 verscheen haar debuut 'Dochter', waar ik nu zeker en vast ook nog naar op zoek wil gaan.