Wolfskinderen

Wolfskinderen vertelt het verhaal van de zestienjarige Otto die samen met Helene voor zijn jongere broer Ulrich, een tweeling en de jonge Hanna zorgen. Het verhaal speelt zich af in Duitsland, 1945 net nadat Hitler is verslagen en Berlijn volledig in puin ligt. In het verhaal lees je vanuit verschillende perspectieven hoe het voor deze jonge kinderen is om voor zichzelf te zorgen en hoe ze moeten overleven in een wereld met weinig orde, regels of volwassen begeleiding. Niet ieder kind van deze groep heeft dezelfde denkwijze na alles dat ze hebben meegemaakt en dat zorgt voor extra spanningen in de groep. En dan zijn er nog de gevaarlijke andere bendes die het regelmatig op hun gemunt lijken te hebben.

Dit was eens een heel ander boek dan ik normaal lees. Dystopische fantasy, superhelden of bovennatuurlijke krachten, niets van deze dingen komen voor in dit verhaal, maar toch wist het me te boeien. Een element dat me heel erg aansprak waren de kinderen als hoofdpersonages. En dat ze volledig op zichzelf zijn toegewezen in een toch gevaarlijke wereld. Meestal vind ik boeken gebaseerd op of die zich afspelen rondom de tijd van de tweede wereld oorlog niet heel interessant om te lezen. Het is vaak zeer extreem, verdrietig en zwaar beladen. Het feit dat dit meer een kinderboek was, sprak me daardoor wel wat meer aan. De titel ‘Wolfskinderen’ gaf er toch een soort fantasie element aan, zo zou een groep jongeren in een dystopisch verhaal ook kunnen heten.
In dit verhaal kwamen de eerlijkheid en onschuld van kinderen en de gevaren en extremiteiten van een oorlog samen.

Wat ik er interessant vond om te lezen waren de bezigheden van elk kind apart. Ondanks dat Otto, Helene, Ulrich, de tweeling en Hanna een groepvormen, heeft elk personage een eigen gedachtegang, eigen bezigheden en eigen ideeën. Maar dat wat altijd een rol speelt is overleven. Het verhaal vertelde heel duidelijk hoe moeilijk sommige dingen die wij vanzelfsprekend vinden in die tijd waren, zoals eten, medicijnen en hygiëne. En ondanks dat dit verhaal zeer beladen onderwerpen aansnijdt is het toch redelijk luchtig beschreven, zonder dat ik de ernst ervan uit het oog verloor tijdens het lezen.

Er vinden soms wat tijdsprongen plaats in het verhaal wat ervoor zorgt dat de vaart erin blijft. De perspectiefwisselingen zorgen ook voor spanning omdat elk personage weer in iets anders verzeilt raakt. De spanning bouwt zich gaande het verhaal steeds verder op. En hoewel sommige dingen voor mij voorspelbaar waren, hield het verhaal me toch in zijn greep. Zeker in de tweede helft vond ik de spanning goed opgebouwd en verdeeld.

Het taalgebruik stoorde soms wel mijn leestempo. Er werd soms gebruik gemaakt van wat aparter of ouder taalgebruik. Wellicht dat dit aansluit bij het taalgebruik in Duitsland in 1945 maar sommige woordkeuzes konden naar mijn mening wat eenvoudiger zodat het volgens mij ook voor jongere lezers beter leesbaar zou zijn.
Maar toen de spanning in het boek toenam had ik hier minder last van. Misschien dat ik er in het begin even aan had moeten wennen.

Wat mij betreft is dit een zeer geschikt boek voor kinderen die een boek op de middelbare school moeten lezen. Met geschiedenis, vriendschap, loyaliteit, persoonsontwikkeling en vertrouwen als hoofdelementen kan menig jonge lezers hier iets van leren en een bredere kijk op de wereld ontwikkelen. Het is niet een boek zoals het Dagboek van Anna Frank. Dit is fictiever, maar wel aan te raden voor kinderen die in zo een thema een boek willen of moeten lezen.

Eigenlijk verdient dit boek drie en een halve ster, maar omdat ik alleen hele sterren kan geven wordt het toch drie sterren.