Lezersrecensie
Universele herkenbaarheid van de donkerte
Lieselot Mariën studeerde filosofie en rechten aan de KU Leuven. Ze schrijft en maakt audiodrama en -documentaires. Haar debuutroman 'Als de dieren' verscheen in april 2025.
Het hoofdpersonage in deze roman is op zoek naar de vrouw die ze was of die ze wil zijn. Kort na de geboorte van haar zoon raakte ze zichzelf stilaan kwijt. Nu gaat ze op zoek naar zichzelf door eerst af te dalen naar de hel.
Ze maakt hierbij regelmatig de vergelijking met de mythe van Inanna. Deze mythe toont een bepaalde gelijkenis met de allegorie van Dantes Inferno waarbij de ziel een reis maakt door de hel, het vagevuur en het paradijs om persoonlijk te groeien naar meer begrip en acceptatie van het eigen leven. Mariën geeft deze verhalen een persoonlijk karakter en beschrijft dit proces op bovenmenselijke wijze. De roman is fictief, maar gebaseerd op autobiografische elementen.
Gegrepen door wanhoop daalt de vrouw in deze roman af naar de hel, om er te klauteren over de louteringsberg en pas na een lange donkere levenpersiode opnieuw ten volle in het leven te staan.
Ik lees traag, steeds trager. Woord voor woord. Zin voor zin neem ik in me op. Ik herlees hele zinnen. Omdat ze zoveel inhoud bevatten, omdat ze zoveel meer zeggen dan dat ene woord of die ene zin. Er zit een hele wereld achter. Zo broos, zo teer, zo breekbaar. Zo intens, zo rijk, zo diep, zo vol.
In stilte staar ik naar de leegte die elke bladzijde vult, de leegte die haar vult, de leegte die zo zwaar weegt. Zichtbaar op elke bladzijde. Het verlies van iets wezenlijks in zichzelf. De stilte, de leegte, de zwaarte. Een krop in de keel. Overdonderd en lamgeslagen door iets waar ik geen woorden voor kan vinden.
Als auteur slaagt ze erin om mij iets te doen ervaren wat ik nooit ervaren heb, door de plaatsing van de woorden, de diepte van de gevoelens, de metaforen, de keuze van de verhalen en de beelden, de ruimte voor leegtes (en stiltes).
Zo persoonlijk en individueel de ervaring, zo universeel is de herkenbaarheid van de donkerte en de zwaarte van een helse innerlijke lijdensweg, ongeacht of het om een postnatale depressie gaat of niet. Een literair talent zoals ik er zelden gelezen heb.
Het hoofdpersonage in deze roman is op zoek naar de vrouw die ze was of die ze wil zijn. Kort na de geboorte van haar zoon raakte ze zichzelf stilaan kwijt. Nu gaat ze op zoek naar zichzelf door eerst af te dalen naar de hel.
Ze maakt hierbij regelmatig de vergelijking met de mythe van Inanna. Deze mythe toont een bepaalde gelijkenis met de allegorie van Dantes Inferno waarbij de ziel een reis maakt door de hel, het vagevuur en het paradijs om persoonlijk te groeien naar meer begrip en acceptatie van het eigen leven. Mariën geeft deze verhalen een persoonlijk karakter en beschrijft dit proces op bovenmenselijke wijze. De roman is fictief, maar gebaseerd op autobiografische elementen.
Gegrepen door wanhoop daalt de vrouw in deze roman af naar de hel, om er te klauteren over de louteringsberg en pas na een lange donkere levenpersiode opnieuw ten volle in het leven te staan.
Ik lees traag, steeds trager. Woord voor woord. Zin voor zin neem ik in me op. Ik herlees hele zinnen. Omdat ze zoveel inhoud bevatten, omdat ze zoveel meer zeggen dan dat ene woord of die ene zin. Er zit een hele wereld achter. Zo broos, zo teer, zo breekbaar. Zo intens, zo rijk, zo diep, zo vol.
In stilte staar ik naar de leegte die elke bladzijde vult, de leegte die haar vult, de leegte die zo zwaar weegt. Zichtbaar op elke bladzijde. Het verlies van iets wezenlijks in zichzelf. De stilte, de leegte, de zwaarte. Een krop in de keel. Overdonderd en lamgeslagen door iets waar ik geen woorden voor kan vinden.
Als auteur slaagt ze erin om mij iets te doen ervaren wat ik nooit ervaren heb, door de plaatsing van de woorden, de diepte van de gevoelens, de metaforen, de keuze van de verhalen en de beelden, de ruimte voor leegtes (en stiltes).
Zo persoonlijk en individueel de ervaring, zo universeel is de herkenbaarheid van de donkerte en de zwaarte van een helse innerlijke lijdensweg, ongeacht of het om een postnatale depressie gaat of niet. Een literair talent zoals ik er zelden gelezen heb.
1
Reageer op deze recensie
