Verstandskiezen

‘Vernietigen’ opent met een pientere, prikkelend uitgewerkte terroristische dreiging. Waarna de roman zich vooral meer ontwikkelt in de relationele sfeer. Om toch de eerste verhaallijn gelukkig ook te vervolgen. En tenslotte even hard opnieuw weer te laten vallen.

Een online-alle spullen-aanbieder verkoopt het zo: ‘(..) Paul Raison, over hem gaat dit boek: over zijn omgang met een grote terroristische dreiging, maar vooral ook over zijn privéleven, zijn relatie met zijn vrouw, zijn familie.’

Die relationele sfeer en het drama ervan gaat Houellebecq soms wat al te matig af. Want ofschoon de roman goddank veel minder expliciete sexus kent dan zijn voorgaande romans; H’s ironie, sarcasme, of voor wie wil cynisme, is in de net te vaak bijna ‘damesroman’-achtige optekening van de geschetste huwelijkheden hier wel wat erg ver te zoeken: ‘(..) en ze wierp hem een blik van echte tederheid toe, meer dan van verlangen, het was een vreemde blik, een soort voorafspiegeling van de blik die ze hem veel later misschien zou toewerpen, wanneer ze heel oud waren.’

Maar beeldend blijft Houellebecq onverminderd sterk in zowel de grote als de kleine dingen. Zoals over een peperdure corton-charlemagne: ‘De wijn werd gekenmerkt door boterachtige tonen en aroma’s van citrus, ananas, linde, gestoofde appel, varen, kaneel, vuursteen, jeneverbes en honing. Echt een zootje, die wijn.’

Henk Pröpper (achterflap) kwalificeert Vernietigen als H’s meest liefdevolle roman. Maar Houellebecq laten rijmen op liefde, zo gebiedt de eerlijkheid ook, is meer voorbehouden aan Hans Klok dan aan Henk Pröpper, toch?

Whatever: een sterke roman; een indrukwekkend verhaal.

Michel Houellebecq - Vernietigen
Vertaling: Martin de Haan
Arbeiderspers 2022; hardcover, 569 pag.
ISBN 9789029545884