Aangrijpend en vol flair

Chimamanda Ngozi Adichie is een Nigeriaans-Amerikaanse schrijver en woont afwisselend in deze twee landen. De landen waarin deze roman zich hoofdzakelijk afspeelt. Het verhaal draait om vier vrouwen.

Allereerst is daar Chiamaka, Chia voor haar vrienden en familie. Ze is de jongste dochter van een rijke Nigeriaanse familie en woont in het huis van de familie in Amerika. Sinds ze is afgestudeerd probeert ze carrière als reisverhalenschrijver te maken. Met haar verhaal begint de roman.

Het is midden in de coronatijd, tijdens de lockdown en Chia constateert dat het benutten van deze periode heel anders voor haar uitpakte dan ze in het begin bedacht. Ze neemt haar leven onder de loep. Haar schrijfcarrière gaat moeizaam en ook haar zoektocht naar de juiste man heeft geen resultaat. Dat is extra lastig omdat de druk van haar moeder en tantes om te trouwen toeneemt, want ze wordt wel erg oud om nog een kind te krijgen.
Tussen de regels door vertel ze ook over de belangrijkste vrouwen in haar leven. Dat zijn haar nicht Omelogor en haar beste vriendin Zikora. Succesvolle vrouwen, toch voelen ook zij de sociale druk van hun familie om te trouwen en een gezin te stichten.

Adichie schrijft vol verbeeldingskracht en geeft een boeiend beeld van de universele worsteling van vrouwen om hun eigen pad te kiezen en om te gaan met de druk van familie om een gezin te stichten. De voor mij onbekende Nigeriaanse cultuur geeft daar een extra dimensie aan. Het verhaal krijgt een extra laag als in het derde deel de huishoudster van Chia aan het woord komt, Kadiatou, een vluchtelinge uit Guinee. Zij is ook kamermeisje in een hotel en daar gaat het gruwelijk mis. Adichie weet dit aangrijpend te verwoorden en zet met een ontroerend personage neer. Je wilt haar, net als Chia en haar vriendinnen helpen zorgen dat er recht wordt gedaan. Het raakt des te meer omdat Adichie in dit verhaal van Kadiatou waargebeurde feiten heeft verwerkt uit het begin van de jaren tien van deze eeuw.

Ik vond het een geweldig boek, een echte lezenswaard. De schrijfster heeft zich zelf wel eens getypeerd als een feministe die houdt van hoge hakken en lippenstift. Een beeld dat ook goed bij de sfeer van dit boek past.