Een getroebleerde jeugd

Zelden heb ik een boek gelezen waarin het perspectief van een kind zo goed uit de verf komt als in 'Beste Mevrouw Eva'. Valentijn de Heer heeft weinig woorden nodig om de gevoelens en gedachten van Elias feilloos weer te geven. Je kijkt mee door zijn ogen en je denkt mee vanuit zijn gevoelens.
Elias begint steeds meer de ouderrol te vervullen voor zijn verstandelijk beperkte broertje wanneer zijn vader en moeder daartoe niet in staat blijken te zijn. Het is schrijnend dat een kind zoveel op zijn schouders mee moet torsen zonder een moment aan het kindzijn toe te komen. Elias neemt verderop in het boek ook de rol in van zorgzame partner voor zijn moeder en later als zijn geweldadige vader hulpbehoevend wordt zelfs de rol van zijn verzorger.
Een schrijnend mooi boek waarin ik vooral bewondering heb voor het feit dat Valentijn de Heer met zo weinig woorden, in rake zinnen, een situatie of een gevoel kan schetsen.
Dat het in Leiden speelt en het echtpaar Biesheuvel een belangrijke plaats inneemt in het verhaal maakte het voor mij als Leidenaar extra leuk en herkenbaar.