Meedogenloos mooi

Met Schemerleven heeft Jaap Robben, na Birk en Zomervacht, weer een meedogenloos mooie roman geschreven. Ik kon het boek nauwelijks wegleggen en heb het in een weekend uitgelezen.

Schemerleven gaat over Elfrieda (Ietje) die gedreven door verdriet op 81-jarige leeftijd op zoek gaat naar haar verloren en verboden liefde en haar stilgeboren kind. Het boek geeft een indringend beeld van hoe er in de jaren 60 en 70 werd omgegaan met vrouwen die ‘verboden’ zwanger raakten. Als je dit naast de huidige tijd legt raakt dit onrecht je tot op het bot. Schuld en schaamte botst keihard tegen de allesoverheersende, maar verboden moederliefde van Ietje.

Halverwege verslapte mijn aandacht heel even bij een paar hoofdstukken, maar direct daarna wist Robben mij weer volledig het verhaal in te trekken.
Ik heb grote bewondering voor zijn manier van schrijven die zonder enige opsmuk is. Hij kiest bij iedere zin de juiste woorden, de dialogen zijn zeer levensecht en passend bij de tijd waarin het boek speelt. Zijn schrijfstijl lijkt simpel, maar is het niet. In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister is hier zonder meer van toepassing. Ik kan dan ook niet anders dan de 4,5 ster ophogen naar 5 sterren.