Hebban-boek van het jaar 2020, waarom?

Een vriendin belde me op, ze had ze een prachtig boek gelezen, zei ze, Het moerasmeisje. Ik sta altijd open voor boeken die me worden aangeraden en in september ’20 reserveerde ik het boek in de bibliotheek. Het bleek dat er twee uitgaves waren, Het moerasmeisje en Daar waar de rivierkreeften zingen. Het moerasmeisje had ‘niks gedaan’, daarom was het opnieuw uitgegeven. Een nieuwe cover en een nieuwe titel en het boek werd een bestseller.

In januari ’21 kreeg ik van dezelfde vriendin het boek, zodat ik het dan toch eindelijk kon lezen. Intussen was het ook nog boek van het jaar geworden. Dan zijn je verwachtingen hoog, kan ik je vertellen.

Het begin van het boek was veelbelovend, een kind dat niet begrijpt wat er om haar heen gebeurt, mooie natuurbeschrijvingen en het leven ver van de ‘beschaving’. Tegen de tijd dat het meisje door iedereen was verlaten en alleen in een vervallen hut in het moeras woonde, begon het verhaal ongeloofwaardig te worden.
Ze gaat slechts 1 dag naar school en wordt uiteindelijk aan haar lot overgelaten. Gelukkig is er een jongen die haar leert lezen en rekenen. Ze brengen samen veel tijd door in de natuur en worden verliefd. De jongen gaat studeren en laat niets meer van zich horen, omdat hij denkt dat het moerasmeisje toch niet de ware voor hem is. Het meisje leert een andere jongen kennen en krijgt met hem een verhouding en denkt met hem te zullen trouwen. Het boek is een zoete liefdesroman geworden met daaromheen natuurbeschrijvingen.
In sprongen in de tijd lees je over een moord, waarvan uiteindelijk het meisje wordt verdacht. Het boek is ook een thriller geworden, jammer dat dit op een oppervlakkige manier wordt verteld. Ook de dialogen voelen soms erg knullig aan.

Het moerasmeisje leert reusachtig snel, lezen kan ze in een mum van tijd en ze heeft een talent voor biologie en tekenen/schilderen. Verder refereert ze vaak aan gedichten en blijkt die ook nog te schrijven. Het is allemaal te mooi en te ongeloofwaardig. Zelfs de natuur wordt uiteindelijk te mooi.

Halverwege het boek wilde ik ermee stoppen, maar heb het toch uitgelezen. Ik geef het boek 3 sterren, omdat ik nooit lager geef, want dan lees ik het boek niet uit.