Een subtiele, rauwe roman over de broze grens tussen donkerte en hoop.

Lichter van Elje Van Turennout is een indringende en poëtische roman die met pijnlijke precisie de worsteling met depressie en het verlangen naar ontsnapping vangt. In Norah ontmoeten we geen heldin, maar een mens: breekbaar, twijfelend, zoekend. De auteur slaagt erin om haar innerlijke storm met beklemmende eerlijkheid te verwoorden—elk zintuiglijk detail, zoals de ijskoude naalden op haar huid, dringt zich op als een fysieke ervaring van mentale pijn.

Wat dit boek bijzonder maakt, is dat het niet verzandt in zwaarte. Te midden van de schaduw sluipt er langzaam een flinter licht binnen—niet in de vorm van grote gebaren, maar in kleine ontmoetingen, onverwachte inzichten, en het stille besef dat het leven soms op de vreemdste plekken wil groeien. De relatie met haar nieuwe vriend fungeert niet als een magische redding, maar als een spiegel, een aanleiding tot vragen die eerder te pijnlijk leken om te stellen.

Van Turennout schrijft zonder opsmuk, maar met lyrische kracht. Haar stijl is helder en messcherp, met een intensiteit die je dwingt te vertragen en te voelen. Lichter is geen boek dat je “even leest”; het blijft in je natrillen.

Dit verhaal is voor iedereen die ooit het gevoel heeft gehad buiten de wereld te staan. Maar ook voor wie wil begrijpen hoe het is om die plek te bewonen. Want misschien is begrijpen, net als schrijven, een daad van liefde. Een absolute aanrader!