Lezersrecensie
Wie was in werkelijkheid het brein?
Door de titel: 'De ondergang van de SNS Bank' zou men kunnen denken dat in dit boek alle redenen genoemd zullen worden. Ook met de ondertitel 'Klokkenluider tegen wil en dank' belooft Hetty van de Laar nogal wat. Het belooft de lezer om meer te weten kunnen komen over deze gebeurtenissen, die iedere Nederlander aangaan en zeker interessant zijn voor alle mensen die ooit bij een bank gewerkt hebben of daar nog werken. Er komt inderdaad een heleboel boven tafel wat zonder dit boek niet bekend geworden zou zijn. Wij, belastingbetalers, hadden hier dan niets over geweten.
Personen die bij een bank werken of gewerkt hebben zullen een aantal onderdelen herkenbaar vinden. Tenminste als je de ogen open gehouden hebt. Maar om dan zelf een boek
hier over te gaan schrijven als de wonden nog open liggen? Wellicht had het beter door een ander gedaan kunnen worden, een ghostwriter. Er had wat meer afstand in mogen zitten van mij.
Het was geen objectief verhaal en het werd daardoor hier en daar wat ongeloofwaardig.
Er spreekt zoveel rancune uit haar woorden, dat daardoor het échte onderwerp, de ondergang van de SNS Bank, een beetje ondergesneeuwd wordt.
Buck Groenhof, projectleider van een team, dat opgericht is om opnieuw structuur aan te brengen binnen SNS en toenmalige baas van de auteur in de periode 2009 – 2012, wordt als de grote boeman neergezet. Hij vergat bovendien geregeld haar facturen te accorderen en door te sturen waardoor een deel van haar prestaties nooit vergoed werd. Dit onderwerp is vaker aan de orde, maar het wordt niet geloofwaardig neergezet. Wie werkt er voor niets, is mijn vraag hier?
Wat wel geloofwaardig is dat vriendjes (of vriendjes van vriendjes) gebruikt worden voor inrichting en onderhoud, dat is vaker gezien in dit wereldje. Daar blijft ook veel aan handen plakken. Ook om het plannen van bijeenkomsten te gunnen aan bevriende partijen komt steeds voor.
'Als ik mijn baas Buck vertelde dat er geld verdween, of hem vroeg waarom hij zo nonchalant was
terwijl hij een bank moest redden, dan antwoordde hij steevast: “Ik heb de bankencrisis niet veroorzaakt, dus ik neem alle tijd. Neem jij ook de tijd!” Waarna hij een sigaar opstak'.
In het verhaal kom je steeds deze situaties tegen. Het is duidelijk dat de auteur hier heeft
willen laten zien dat er nauwelijks moeite gedaan werd om iets te herstructureren.
Het boek leest als een thriller, het ene verschrikkelijke onderwerp is nog niet afgesloten of het volgende ligt op de loer.
Auteur laat van binnenuit zien hoe een criminele organisatie binnen SNS jarenlang zijn gang kon gaan, en betrokkenen elkaar op sluwe wijze de bal toespeelden en hoe ze elkaar de hand boven het hoofd hebben kunnen houden.
De auteur geeft bij de inleiding aan de angst te hebben om vermoord te worden.
Een klokkenluider is bepaald geen geliefd persoon, geeft ze aan.
Het is dapper van deze auteur dit boek heeft willen schrijven. Het had niet moeten gebeuren op de manier waarop ze het geschreven heeft, met zichzelf als de meest benadeelde persoon. Het gaat hier om een fraude die iedere Nederlander aangaat en niet alleen de auteur.
Ik ben me wel af gaan vragen wie het werkelijk brein achter de besproken constructies waren als dat Buck niet was, zoals auteur aangeeft. En wat is de rol geweest van de SNS-top ?
Personen die bij een bank werken of gewerkt hebben zullen een aantal onderdelen herkenbaar vinden. Tenminste als je de ogen open gehouden hebt. Maar om dan zelf een boek
hier over te gaan schrijven als de wonden nog open liggen? Wellicht had het beter door een ander gedaan kunnen worden, een ghostwriter. Er had wat meer afstand in mogen zitten van mij.
Het was geen objectief verhaal en het werd daardoor hier en daar wat ongeloofwaardig.
Er spreekt zoveel rancune uit haar woorden, dat daardoor het échte onderwerp, de ondergang van de SNS Bank, een beetje ondergesneeuwd wordt.
Buck Groenhof, projectleider van een team, dat opgericht is om opnieuw structuur aan te brengen binnen SNS en toenmalige baas van de auteur in de periode 2009 – 2012, wordt als de grote boeman neergezet. Hij vergat bovendien geregeld haar facturen te accorderen en door te sturen waardoor een deel van haar prestaties nooit vergoed werd. Dit onderwerp is vaker aan de orde, maar het wordt niet geloofwaardig neergezet. Wie werkt er voor niets, is mijn vraag hier?
Wat wel geloofwaardig is dat vriendjes (of vriendjes van vriendjes) gebruikt worden voor inrichting en onderhoud, dat is vaker gezien in dit wereldje. Daar blijft ook veel aan handen plakken. Ook om het plannen van bijeenkomsten te gunnen aan bevriende partijen komt steeds voor.
'Als ik mijn baas Buck vertelde dat er geld verdween, of hem vroeg waarom hij zo nonchalant was
terwijl hij een bank moest redden, dan antwoordde hij steevast: “Ik heb de bankencrisis niet veroorzaakt, dus ik neem alle tijd. Neem jij ook de tijd!” Waarna hij een sigaar opstak'.
In het verhaal kom je steeds deze situaties tegen. Het is duidelijk dat de auteur hier heeft
willen laten zien dat er nauwelijks moeite gedaan werd om iets te herstructureren.
Het boek leest als een thriller, het ene verschrikkelijke onderwerp is nog niet afgesloten of het volgende ligt op de loer.
Auteur laat van binnenuit zien hoe een criminele organisatie binnen SNS jarenlang zijn gang kon gaan, en betrokkenen elkaar op sluwe wijze de bal toespeelden en hoe ze elkaar de hand boven het hoofd hebben kunnen houden.
De auteur geeft bij de inleiding aan de angst te hebben om vermoord te worden.
Een klokkenluider is bepaald geen geliefd persoon, geeft ze aan.
Het is dapper van deze auteur dit boek heeft willen schrijven. Het had niet moeten gebeuren op de manier waarop ze het geschreven heeft, met zichzelf als de meest benadeelde persoon. Het gaat hier om een fraude die iedere Nederlander aangaat en niet alleen de auteur.
Ik ben me wel af gaan vragen wie het werkelijk brein achter de besproken constructies waren als dat Buck niet was, zoals auteur aangeeft. En wat is de rol geweest van de SNS-top ?
1
Reageer op deze recensie
