Aanstekelijk enthousiasme

I have a (lucid!) Dream, om Martin Luther King de grondlegger van het visioen van het goede te citeren als goed begin voor deze recensie. Na het lezen van ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman en de twee boeken van Bernadette von Dreien over de ontluikende bewustzijnskracht van haar dochter Christina ben ik helemaal om. Er is niets mis met het rücksichtslos delen van ons aller licht met het vizier op het goede dat nu nog in de coulissen van het wereldtoneel verborgen staat te trappelen om welkom geheten te worden. Wanneer een kritiek percentage van de mensheid vrijwillig en van ganser harte haar vizier op het goede gericht heeft zijn gouden tijden nabij. Wordt de droom van vrede en harmonie op aarde waargemaakt en maken wij, de mensheid van nu, als deelnemers én toeschouwers dit ongelofelijke spektakel mee. Mooie droom toch? Zo niet, dan is dit boek niets voor jou.

Met veel plezier heb ik dit tweede deel gelezen van een moeder over het volwassen worden van haar dochter Christina in Toggenburg Zwitserland. Er spreekt veel trots, liefde, dankbaarheid en verwondering uit over wie haar dochter is. Ze deelt met de lezer hetgeen Christina haar toevertrouwd heeft over haar kennis van de aard, evolutie en oorsprong van ons universum. En toetst deze volgens logica aan onze huidige kennis en wereldbeeld. In het eerste deel vertelt Bernadette over haar wederwaardigheden met haar dochter in haar vroege jeugd. Dat de eeneiige tweeling, waaruit Christina deel uitmaakt, prematuur geboren is met een multidimensionaal bewustzijn in plaats van het driedimensionale bewustzijn van de 20e eeuwse mens. Christina is op het eind van moeder’s verhaal in het tweede boek volwassen geworden. Vanaf dit deel gaat Christina zelf met het gouden licht van haar overleden zusje en haar begeleidend geestelijk team verder met haar lichtwerk hier op Aarde. Als een prinses bij Doornroosje is ze op het eind van dit deel meer dan klaar op haar 16e om de mensheid wakker te kussen uit hun eeuwigdurende betoverde slaap. Ik verwacht dat we nog veel van de daden van dit meisje gaan horen. Haar credo voor constructieve actie is: “Denk groot. Praat klein.” Het derde deel van deze reeks is van haar eigen hand.

Toch vind ik dit meisje zelf niet buitengewoon. Er lopen vast meer kinderen rond met een ruimer bewustzijn dan de driedimensionale. Wel lijkt Christina me heel krachtig, energiek, enthousiast, en vast staat ze duidelijk buitengewoon sterk in haar schoenen. Mensen met een fijngevoelig zenuwstelsel (hooggevoelige personen) of hoogbegaafde personen en kinderen komen steeds meer in het voetlicht van de belangstelling te staan. Eigenlijk zijn we niet eens meer verbaasd over genialiteit. Om te kunnen waarnemen wat nog niet grootschalig mogelijk is heb je verbeelding nodig. Dat is het prettige van dit boek, dat het verhaal zeer tot je verbeelding spreekt en het visioen wonderbaarlijk mooi is. Het is dan ook een visie van een uitermate verlichte geest. Het goede leven is binnen ons bereik, maar je gaat het pas zien als je het doorhebt zou Cruijff zeggen.

Het boek is heel fijn leesbaar. Mijns inziens vertegenwoordigt het een nieuw genre: bijvoorbeeld science NON-fiction, want het is een geestverruimend boek ondersteund door wetenschappelijke feiten (ook die uit de psychologie) en kennis uit een verre oudheid als die van de Veda’s. De bijzonderheid van Christina vind ik in haar onbevangen intuïtieve openheid over en overvloedige bron-zijn van hogerdimensionale wijsheden. De aangeroerde thema’s in dit boek werkten voor mij als een filosofische third-eye opener.