Teleurgesteld...

Als ik de naam Colson Whitehead hoor dan denk ik meteen: “ohhhhh…de auteur van die twee prachtige boeken De ondergrondse spoorweg en De jongens van Nickel“. Dus ik was heel blij om het recensie-exemplaar van zijn nieuwste roman Harlem Shuffle te ontvangen. Ik hou niet van een lange samenvatting op de achterflap, maar deze zorgde er wel voor dat ik heel nieuwsgierig werd naar het verhaal en had dus hoge verwachtingen. Helaas werd ik teleurgesteld…

Vanwege omstandigheden was het eigenlijk niet het juiste moment om te beginnen in dit boek, maar ik wilde niet langer wachten. Je kent dat vast wel. ;-) Na deel 1 (139 pagina’s) gelezen te hebben had ik nog steeds geen feeling met de personages en ik was verbaasd dat ik dit boek ook niet fijn vond lezen. Later ben ik er tóch opnieuw aan begonnen. Dit MOEST toch gewoon een goed boek zijn….??!!

Heel spijtig, maar nee hoor…het gevoel bij Harlem Shuffle bleef hetzelfde, maar ben tóch verder gegaan. Al moet ik eerlijk bekennen als ik dit boek zelf had gekocht, ik niet weet of ik had verder gelezen…

Het taalgebruik is natuurlijk geweldig, maar dat kan ook niet anders. Colson is tenslotte niet de minste.

Ook is heel duidelijk dat hij een boodschap (m.n. voor wat betreft de rassenongelijkheid en het raciaal geweld) over wil brengen en dat de lezers iets ‘leren’ hieruit. Voor mij is dat niet altijd nodig, maar ik kan me voorstellen dat er veel mensen zijn die dit júist heel erg aanspreekt in een boek.

Het verhaal in zijn totaal vond ik onsamenhangend en verwarrend. Jammer, want ik had gehoopt om net als in zijn andere boeken in het verhaal te worden gezogen. Vanwege al deze factoren heb ik daarom ook lang over dit boek gedaan.

Zoals je leest heb ik geen positieve recensie over Harlem Shuffle geschreven, maar tóch zou ik een nieuwe roman van Colson willen lezen. Hij is en blijft nu eenmaal een goede auteur en ik hoop dat ik een volgende keer enthousiaster kan zijn.

Lieve groetjes, Moontje