Fijn boek

Dit is de eerste keer dat ik een muziekroman heb gelezen en waarschijnlijk zal dit ook mijn laatste zijn. Althans een verhaal over een band. Dit ligt meer aan mij dan aan de auteur of de inhoud, want Utopia Avenue is zéker een fijn boek en zéker een aanrader!

De cover vind ik schitterend en ook zónder jas. Wat een geweldige vormgeving en die kleuren…wauw!

Ik werd niet in het verhaal gezogen en het bleef ook niet hangen toen ik Utopia Avenue uit had. Is natuurlijk ook niet noodzakelijk. Van een boek wat ‘gewoon’ leuk of mooi is kan ik ook goed genieten, maar maakt iets minder indruk. Het was een vrij ‘standaard’ verhaal. Niet heel verrassend, maar het bleef mij wel boeien.

Ieder deel heeft als titel de naam van een album van de band, en ieder hoofdstuk heeft de naam van een nummer. Dit vind ik origineel en leuk bedacht. Buiten de 4 bandleden komen er veel namen in voor. Van zowel personages als van de artiesten en songs. Normaal kost mij dat veel schrijfwerk, maar in dit geval kun je er door- of overheen lezen. Dat is prettig.

Ik ben geboren in 1977 en het gaat veel over de muziek van de laatste zestiger jaren. Ik heb deze muziek vroeger veel thuis gehoord, dus voor mij waren er weinig vreemde namen. Mijn broer is een blues-liefhebber, dus ook op dat terrein las ik niets onbekends. Dat was een leuk stukje nostalgie naar mijn jongere jaren. Ik zou me voor kunnen stellen dat de jeugd van nu dit boek iets minder interessant kan/zal vinden.

Vooral de romanlezers die houden van muziek uit de zestiger jaren wens ik heel veel leesplezier!