De psychiater en het meisje

Het boek is opgedeeld in kleine hoofdstukken. Ik had echt moeite om erin te komen. De eerste hoofdstukken waren een worsteling. Sommige hoofdstukken vind ik boeiend terwijl andere dan weer oersaai.

Er wordt ook wel vaak medische termen gebruikt. Het psychiatrisch systeem in Nederland is ook verschillend dan dat van België, dus het is niet altijd even makkelijk te volgen.

De hoofdthema's van de psychiater en het meisje zijn borderline, zelfmoord, zelfverminking en euthanasie. Stella, het hoofdpersonage is een borderline patiënt met zelfmoordneigingen en zelfverminking. Haar psychiater Edgar is een arts in opleiding en heeft zo zijn eigen demonen waarmee hij worstelt. Eén van deze demonen is de euthanasiewens van zijn oma dat hij maar blijft weigeren om toe te staan.

Ik maak mij toch telkens de bedenking "Wie zijn wie toch om te beslissen over het al dan niet leven van een ander? Wie zijn wij om te oordelen over het lijden van een ander?" Eerlijk gezegd, ik zou ook niet door het leven willen gaan als een wacko borderline patiënt. Ik noem dat geen leven. Laat die mensen toch vrij om zelf te beslissen om er een einde aan te maken (euthanasie of zelfmoord laat ik in het midden). Het is vrij egoïstisch om telkens deze personen te willen redden zodat ze nog wat verder kunnen lijden...

[...]Ze schonk de glazen halfvol Campari en vulde ze aan met prosecco.[...]Mij smaakte het spul te zoet, alleen prosecco was prima geweest.[...] Euh, zowel Prosecco als Campari smaken niet zoet. Ik zou eerder zeggen dat heel het boeltje bitter smaakt. Yup, ik heb het foutje goed opgemerkt want verder staat er: [...]Ze schonk mijn glas bij met meer Campari dan prosecco. Ik sloeg het bittere spul achterover[...]