Tonio

Tonio is opgesplitst in meerdere delen. In de proloog maak je kennis met het gezin van der Heijden. Je komt er te weten hoe Tonio aan zijn naam gekomen is.

In het eerste deel - boeken genoemd - haalt de schrijver herinneringen op. En dit terwijl hij onderweg is in een politiecombi naar het ziekenhuis. Daar is zijn zoon in kritieke toestand opgenomen is na een aanrijding. Aan de hand van deze herinneringen komen je meer te weten over het gezin van der Heijden.

"Bruiloft met Kerstavond: het werd ons door de familie niet in dank afgenomen". Dat kan ik mij goed voorstellen want mij eerste ingeving was ook: "Wie trouwt er nu op Kerstavond?". Uiteraard heeft de schrijver daar zijn redenen voor die hij dan ook met ons deelt.
"De enige die de stemming er een beetje in hield, was mijn schoonmoeder, die elk halfuur vroeg of de Bruiloftsmars van Mendelssohn, door mij gedraaid bij opening van de eerste fles champagne, nog een keer op mocht." Goeie keuze, ik vind de Bruiloftsmars van Mendelssohn ook de moeite van al de bestaande bruiloftsliederen.

Het tweede boek gaat verder met nog meer herinneringen die opgehaald worden. Deze worden afgewisseld met het heden. In het heden dient een begrafenis geregeld te worden. Na de begrafenis gaat de gezin van der Heijden ook op zoek naar meer informatie over de laatste dagen van Tonio's leven en vooral naar wie het fotoshoot meisje is. Stap per stap verwerkt het gezin van der Heijden het verdriet en vooral de leegte die Tonio achter laat.

Het was mijn eerste requiem roman die ik gelezen heb. In de eerste plaats heeft Adri deze geschreven om met zijn eigen verdriet om te gaan op zoek naar zin en betekenis. Met alle respect voor de schrijver zijn verdriet, maar persoonlijk had ik wel genoeg na 3/4 van het boek. Desondanks heb ik het volledig uitgelezen.