De witte duisternis

Antarctica heeft altijd al een grote aantrekkingskracht op mij gehad: koud, wit en eenzaam. Zelf bezit ik een grote portie doorzettingsvermogen, maar ik denk toch dat ik niet zou slagen in zo'n trektocht waar alles het uiterste van je lichamelijke en mentale vermogens vraagt. Er liggen zoveel gevaren op de loer.

De zomer op Antarctica duurt van november tot en met februari waar er een temperatuur tot -40°C heerst, terwijl de temperatuur tijdens de winter kan dalen tot -90°C. In de zomer blijft het licht, terwijl in de winter Antarctica in duisternis gehuld blijft. Een temperatuur van -40°C kan ik mij heel moeilijk voorstellen aangezien het in België amper -10°C bij een polar vortex wordt. Ik hou wel van die negatieve temperatuur, terwijl anderen al (figuurlijk) dood gaan van de koude. Antarctica is dus nog 4 keer zo koud waar alles ter plaatse bevriest zoals je adem, je wimpers,...

Ik heb alleen maar bewondering voor deze mannen die deze tochten ondernemen. Het verslag van deze reizen is heel boeiend geschreven met de nodige informatie van hoe koud, gevaarlijk,... Antarctica is. Ook zijn er kaarten en foto's opgenomen om het allemaal nog duidelijker te maken. Ondanks dat het 20°C in mijn appartement was, kreeg ik letterlijk koude rillingen van het lezen van deze avonturen.