Not my cup of tea

Ik ben ervan overtuigd dat ik de edele kunst van not giving a f*ck goed onder de knie heb en toch ben ik benieuwd naar dit boek. Ik heb het mij direct aangeschaft wanneer het dagdeal op Bookspot was.

Na het lezen van het eerste hoofdstuk had ik al door dat ik niet houd van Mark Manson's stijl. Ik geef het boek echter een kans en lees verder. Alleen boeken die ik bloedirritant vind, lees ik niet verder.

"We lijden om de eenvoudige reden dat lijden biologisch nuttig is. het is een natuurlijke manier om verandering te bewerkstelligen. De evolutie heeft ervoor gezorgd dat we in ons leven altijd een zekere mate van ontevredenheid kennen, want het is het lichtelijk ontevreden en onzekere schepsel dat het meest zijn best zal doen om te vernieuwen en te overleven. Ons brein zit zo in elkaar dat we ontevreden raken over wat we hebben en dat we alleen tevreden kunnen worden van dingen die we niet hebben."
Ik ben niet akkoord met bovenstaand citaat. Ik ben er integendeel van overtuigd dat je tevreden bent wanneer je accepteert dat je genoeg hebt en niet constant meer verlangt.

Zijn volgende stelling "Geluk ontstaat door het oplossen van problemen" geloof ik al evenmin.

Ik heb toch overwogen om ook dit boek aan de kant te gooien. Mijn doorzettingsvermogen (wat anderen koppigheid noemen) nam het over en uiteindelijk komen er toch nog interessante hoofdstukken aan bod. Eindelijk komt Mark tot de kern van de zaak. Zaken waardoor ik steevast overtuigd ben dat ik de kunst al bezit. Hij bespreekt 5 waarden, namelijk ten eerste verantwoordelijkheid nemen voor alles wat zich in je leven voordoet, ongeacht wiens fout het is. Ten tweede het besef van je eigen onwetendheid en het koesteren van constante twijfel over je eigen overtuigingen. Ten derde de bereidheid om je eigen tekortkomingen en fouten te ontdekken zodat je daar verbetering in kunt aanbrengen. Ten vierde in staat zijn zowel nee te zeggen als te horen, daarmee duidelijk definiërend wat je wel en niet accepteert in je leven. Als laatste het besef van je eigen sterfelijkheid.

Met sommige waarden ben ik het eens, met andere vele minder. Ook vind ik dat er nu en dan iets schort aan de logica dat Mark gebruikt. In het hoofdstuk over onzekerheid beweert hem dat je best wat onzekerder mag worden, maar als je er bepaalde kernwaarden en overtuigingen op na houdt waarvan je van je gelijk overtuigd bent, dan is dit een teken van onzekerheid. Uhmm, je moest onzekerder worden, maar je bent blijkbaar al bezig met je onzekerheid te verbergen... Logica? Ver te zoeken.

Het boek was absoluut niets voor mij. Ik heb mij er door moeten sleuren. De stijl en de inhoud waren mijn ding niet. Zijn 5 waarden kan ik mee leven, maar de beschrijving en de uitwerking ervan niet altijd.

Whatever, I do not give a f*ck!