Geen boek voor mij

Ik schrijf niet graag reviews van boeken die ik persoonlijk minder mijn ding vond maar aangezien ik deelnam aan de Hebban leesclub zal ik hier toch even mijn persoonlijke visie op het boek meegeven en ook aangeven waarom het niet zo mijn ding was.

Nochtans was ik kort na het verschijnen van de Nederlandse vertaling door de cover en de titel (en later ook de flaptekst) aangetrokken tot het boek maar jammer genoeg kon het mijn verwachtingen niet waarmaken. De cover is een speciale tekening waar je hoe meer je ernaar kijkt, hoe meer je telkens andere dingen ziet. De titel vind ik wel passend bij het boek, ik zie het een beetje als 'je kreeg alle middelen maar je gebruikte ze niet'.
Ik verwachtte een donker verhaal, verweven met volksverhalen en folklore maar voor mij was dit vooral een verwarrend boek. De lange hoofdstukken zonder rustpauzes en de vele informatie die gegeven wordt zorgde ervoor dat ik vaak stukken terug moest lezen en dat het soms lang duurde eer iets mij duidelijk werd.
Wat ik wel heb onthouden van dit verhaal is de kracht van de vrouwen in de familie tegenover de tegenslagen in het leven. Het is ook mooi dat dit verhaal aangeeft dat je geen schrik moet hebben van de dood en dat de overleden nog steeds bij je zijn en klaar staan om je te verwelkomen als jouw tijd daar is.

En ook felicitaties voor de vertaler, dit kan zeker geen makkelijke klus geweest zijn! Adri Boon heeft de Catalaanse gebruiken en het gevoel zeer goed overgebracht naar het Nederlands.

Dit boek staat op de shortlist van de Europese Literatuurprijs en ik geef toe, het boek zou zeker kunnen winnen! Het is alleen niet mijn type boek blijkbaar.