Eindelijk een hervertelling over Atalanta!

Eindelijk weer eens tijd voor een goede mythologische hervertelling!

De koning en koningin van Arcadië krijgen in plaats van de gehoopte mannelijke troonopvolger een meisje, waarna de koning beveelt om het kind achter te laten op een berg om te sterven. Het kind wordt gevonden door een moederbeer en samen met haar welpen opgevoed.
De godin Artemis neemt Atalanta later onder haar hoede. Ze sluit zich in naam van Artemis aan bij de Argonauten van Iason. Wat volgt zijn tal van avonturen en queestes waarbij Atalanta moet bewijzen dat ze haar plaats kan innemen tussen al die legenden.

Ook al lees ik graag mythologische verhalen, ik had geen idee dat Atalanta deel uitmaakte van de Argonauten. Na het lezen van het boek ben ik dan ook even gaan opzoeken hoe dicht de auteur bij het originele verhaal gebleven is. Wat ik vooral fijn vond is dat Atalanta echt kon aantonen dat ze sneller en op bepaalde gebieden ook beter was dan veel van de mannen die ze tegenkwam. Ze vertrouwde puur op haar eigen prestaties om dat te bewijzen. Het feit dat we de queeste voor het Gulden Vlies eens zagen uit haar perspectief en niet die van de mannen, gaf enkele nieuwe inzichten over het hele avontuur. Het is fijn om te lezen over vrouwen in de mythologie die op het eerste zicht omstaanders zijn maar toch meer invloed hebben dat gedacht.
Jennifer Saint schreef eerder al Ariadne en Elektra dus ze is goed bekend met de Griekse mythologie. Ook van die boeken heb ik enorm genoten dus ik ben zeer benieuwd welke mythologische vrouw ze de volgende keer een plaatsje in de spotlight zal geven.