Prima boek. Niet helemaal iets voor mij

In Bang voor de liefde lees je mee met hoofdpersoon Andrea von Hechtel. Een Duitse jongen die opgroeide in Amsterdam. Hij heeft een moeilijke jeugd, zijn ouders tonen nauwelijks interesse in hem en in wat hij zou willen. Dit vormt hem. Andreas wil een boek schrijven, om dit te doen vertrekt hij van Limburg naar Texel om zich op deze manier volledig op zijn herinneringen en boek te kunnen concentreren. Dit speelt in 1991, zijn beschreven herinneringen spelen natuurlijk eerder.

Bremen heeft er voor gekozen om de Duitse taal ook een plek in dit boek te geven. Aan de ene kant begrijp ik dit, Andreas en zijn ouders zijn Duits en het helpt zeker mee aan de sfeer die gecreëerd wordt in de herinneringen van
Andreas. Nadeel is wel dat je als lezer de Duitse taal toch ook een beetje machtig moet zijn. Ook al wordt het Duits niet als heel verhaal gebruikt maar enkel in losse zinnen, deze wil je als lezer wel begrijpen. Wanneer Andreas naar Israël gaat wordt er ook de Engelse taal gebruikt. Dit zal voor de meeste lezers minder problemen opleveren.

Door zijn achtergrond heeft Andreas moeite met gevoelens en liefhebben. Toch weet hij een plekje voor zichzelf te creëren op Texel. Hij leert hier verschillende mensen kennen en laat in zijn omgang met hen zijn goede kanten zien. Arsène De Villevoye verhuurt hem zijn bovenverdieping. Voor de oude man is zijn huis te groot geworden en dit is een mooie oplossing. Hun band gaat verder dat de zakelijke band van huurder en verhuurder. Door Andreas deze basis mee te geven op Texel, heeft Bremen er voor gezorgd dat het personage Andreas vanuit daar weer verder heeft kunnen groeien.

Van mij persoonlijk had er in het boek iets duidelijker aangegeven mogen worden wanneer je herinneringen leest en wanneer je de ‘huidige’ periode van Andreas leest in 1991. Deze lopen nu achter elkaar door. Bang voor de liefde is niet helemaal een boek voor mij. Toch is het niet verkeerd om af en toe een boek te pakken dat buiten je ‘comfortzone’ ligt. De sfeer die Bremen in dit boek neer weet te zetten zorgt er voor dat je geïnteresseerd blijft. Ook al vond ik Andreas niet altijd een sympathiek personage, Bremen heeft zijn karakter wel verdiept waardoor het geen zwart-wit personage is.