Waar voel ik mij echt thuis

“ Voorbij niemandsland “ geschreven door : Igor Znidarsic.
Deze gedeeltelijk autobiografische roman is het verhaal van Viktor.
De elfjarige Viktor reist samen met zijn moeder het grote onbekende tegemoet. Vanuit Ljubljana per trein naar Nederland waar zijn vader al een tijdje werkt. Bij aankomst staat vader op hen te wachten en is het gezin weer herenigd. Dan begint voor Viktor het leven in het voor hem totaal onbekende land. De taal met geen herkenbare klanken erin, het vreemde eten en het ontbreken van de ongerepte natuur waar je naar hartenlust kan spelen en genieten. Op school heeft hij het moeilijk en wordt regelmatig gepest en daar zal hij in zijn latere leven nog regelmatig last van hebben. Hoewel hij een slimme jongen is houdt hij zich het liefst stil op de achtergrond zonder op te vallen. Doordat Nederland nog moet wennen aan asielkinderen is er totaal geen begeleiding of extra lesmateriaal voor hem. Zijn ouders die de taal ook niet machtig zijn weten ook de weg niet, dus Viktor is alleen in het grote vreemde land.
Na de basisschool gaat het wat beter en krijgt hij zelfs wat vrienden.
Naarmate hij ouder wordt vraagt hij zich regelmatig af wat zijn familie ertoe heeft gebracht om weg te gaan uit Slovenië naar Nederland en om weer terug te gaan vanuit Nederland naar Slovenië Waar zijn zij nu echt thuis, wat is nu hun vaderland en welke problemen brengt dit met zich mee.
Dit alles wordt heel goed en nauwkeurig beschreven met zowel de positieve als de negatieve kanten. De rol van de familie en het gevoel nergens bij te horen. Ook krijg je een groot stuk geschiedenis mee van de Balkan, de oorlogen, het geloof en de rol van de bewoners hierin.
Dit boek geeft een goed beeld van hoe je als kind in een totaal ander land terecht komt en je daar je weg moet zien te vinden met als enige houvast je geboorteland.
Het boek is heel gedetailleerd beschreven, met wisselende verhaallijnen en is goed uitgewerkt.
De beschrijving van Nederland met zijn taal, gewoontes en rarigheden is met humor geschreven en je schiet regelmatig in de lach om te lezen hoe mensen dit alles zien.
Het is op meerdere vlakken een interessant boek en zeker geen triest verhaal.