Boek met diepgang

Miriam, verzorgt haar terminale vader in Berlijn. Op het moment dat de Muur net gevallen is en de feesten om verandering nog gaande zijn.
Miriam die het zelf alles behalve makkelijk heeft ontdekt een kamptatoeage op de arm van haar vader en gaat op onderzoek uit.
Hetgeen ze ontdekt is choquerend, maar geeft haar ook kracht om anders naar haar eigen problemen te gaan kijken.

“De deur tussen haar en de rest van de wereld is dicht. Op slot en gecheckt. Twee keer. Ze laat haar vinger langs de spleet tussen de deur en deurpost glijden en voelt dat het zachte kleine veertje nog op zijn plek zit.”

Deze tekst geeft voor mij aan hoe Miriam aan het begin van het boek in het leven staat. Miriam is aan het begin van het boek een angstige, teruggetrokken, gebroken vrouw, maar langzaam aan wordt het een zelfbewuste vrouw, die op durft te komen voor zichzelf. Dit door het lezen van wat Frieda in Ravensbrück heeft doorstaan en in briefjes heeft opgetekend voor Henryk.

Een boek waarin een paar verhaal lijnen langs elkaar lopen en langzaam in elkaar schuiven. De verhalen van Henryk, Frieda en Miriam. Een mooie opbouw en wat mij op valt is de mooie woord keus en zinsbouw van de schrijfster. Het is een boek wat bij mij onder mijn huid ging zitten.

Een schrijfster die ik zeker in de gaten ga houden, omdat ik uitkijk naar meer boeken van haar in het Nederlands, want helaas is dit tot op heden het enige vertaalde boek van haar.

Ik geef dit boek 5 sterren.