Schrijnend en indringend verhaal

“Ik strompel naar de badkamer en drink een glas water. In het medicijnkastje zoek ik naar aspirine. Niets. Achterin ligt alleen een leeg doosje. Gelukkig staat er nog wel een fles wodka. Gehaast draai ik de dop los en neem een paar slokken. Ik ben trillerig en misselijk en schrik van mijn eigen spiegelbeeld. Het is een slecht begin van de dag.”

Op deze manier begint eigenlijk elke dag in het leven van Ria, moeder van twee dochters en net bevallen van een zoon. De man van Ria is al een tijd geleden vertrokken en ze moet het zelf maar zien te redden met haar kleintjes en de paar centen die ze krijgt van de kinderbijslag. Ria is een liefdevolle moeder en doet echt wel haar best om goed voor haar kinderen en het huishouden te zorgen, maar het leven is hard voor haar en het lukt haar niet om de drank te laten staan. Dochters Jasmijn en Imke moeten al snel hun eigen boontjes zien te doppen. Er is vaak geen eten in huis en (schone) kleren liggen niet voor het oprapen. De nieuwe vriend van hun moeder maakt het hun ook niet makkelijk, hij lust ook wel een slokje en de twee volwassenen maken vaak ruzie thuis. Gelukkig hebben ze een hele lieve buurvrouw en juf waar ze terecht kunnen, maar die denken er inmiddels over om de kinderbescherming in te lichten..

Poeh, ik moest wel een paar keer slikken bij dit schrijnende verhaal. Je voelt absoluut de liefde van Ria voor haar kinderen, maar tegelijkertijd ook zo haar onmacht. Ze neemt zich zo vaak voor om te stoppen met drinken, maar krijgt het dan toch weer niet voor elkaar. Ondanks alles voelde ik heel veel compassie voor haar. Het eerste gedeelte is vanuit het perspectief van Ria geschreven en het tweede gedeelte vanuit Jasmijn die dan 6 jaar oud is. Dat is ook echt vanuit kinderlogica geschreven wat het verhaal nog levendiger en indringender maakt. Je zou ze zo graag op weg willen helpen en goed voor ze zorgen.

Yvonne heeft deze roman gebaseerd op de herinneringen uit haar eigen jeugd en aangevuld met fictie, waardoor het ook echt als een roman leest. Het verhaal greep me enorm aan, maar ik kon het niet wegleggen en las het bijna in één ruk uit. Op naar deel 2!