Lam

Lucia is zes wanneer haar moeder een winkel binnenstapt en niet meer naar buiten komt. Niemand weet waar ze heen is, niemand beantwoordt welke vraag dan ook. De verdwijning zorgt voor een oorverdovende stilte in huis en de afwezigheid van haar moeder trekt een donkere streep door het leven van zowel Lucia als haar vader. De eenzaamheid thuis en op school, het verlangen naar een moederfiguur en de onmacht van haar vader drijven Lucia als jonge vrouw uiteindelijk het dorp uit.
Meer dan tien jaar later leidt Lucia een chaotisch leven in de stad, het verleden lijkt begraven en vergeten. Tot ze telefoon krijgt. Het lijk van haar vader is gevonden. Tegen haar zin keert Lucia terug naar het dorp dat ze ooit bewust de rug toekeerde, terug naar het ouderlijk huis, waar ze terechtkomt in haar vaders best bewaarde geheim.



Het verhaal begint midden in een situatie die zo helder wordt beschreven dat ik er gelijk in zit. De schrijfstijl is fijn en leest vlot weg.

Het verhaal speelt zich in het heden en verleden af. Het is niet altijd gelijk duidelijk in welke tijd je leest, al voegen beide lijnen wel degelijk iets toe aan het boek. De verhalen uit het verleden maken dat je haar beter gaat begrijpen.
De hoofdstukken van het boek zijn wel erg lang en voegen voor mij niets toe. Tevens maakt het dat je tussendoor moeilijk even kunt stoppen met lezen.

Het boek is emotioneel en heeft mij zeker geraakt. Daarnaast had ik het einde van het boek niet aan zien komen waardoor ik ook zeker positief verrast ben. Ik kan zeker adviseren om dit boek te gaan lezen als je interesse hebt in dit soort verhalen. Al weet ik niet zeker of ik snel weer iets van deze schrijfster zal gaan lezen.