teleurstellend

Poppy is terug! Na het boek "Haar naam is Poppy day", lezen we weer over Poppy. Haar leven is weer rustig. Poppy is ondertussen 32, gelukkig getrouwd en fulltime moeder van haar 2 kinderen. Samen met haar man woont zij op het platteland en geniet hier enorm van. 
Poppy zorgt voor iedereen en wil het een ieder naar de zin maken. Echter vergeet zij zichzelf daarin. Wanneer wij een knobbeltje in haar borst ontdekt is zij er al laat bij. Echter wil ze hier niet aan toegeven en wil zij het liefst geheim houden dat zij ziek is. 
Ik merkte dat ik hier tijdens het lezen zelfs boos om kon worden. Poppy is op dat moment egoïstisch en betrekt andere niet het proces. Uiteindelijk deelt zij haar ziekte wel, maar blijft er van overtuigd dat zij dit wel gaat winnen. 

Enerzijds worden met momenten de emoties super fijn verteld en raakt het boek je. Ik heb zelfs aan het eind even een traantje moeten laten. Maar op andere momenten is het boek erg ongeloofwaardig, bijna plat en neemt het me totaal niet mee. Het lijdt me soms zelfs af en maakt me boos. Daarnaast heb ik me enorm geïrriteerd aan de grote hoeveelheid spelfouten in het boek. Ik ben niet enthousiast en zal niet snel nog een boek van Amanda Prowse hierdoor van de plank pakken. Jammer want het onderwerp had voldoende om me te kunnen grijpen.