Onverwachte spanning

Ik had het geluk om het nieuwe boek van Kim Verheugen te mogen lezen als recensie-exemplaar.

Laten we beginnen bij de cover. Voor mij is de slogan “ Never judge a boek by his cover” voor dit boek zeker van toepassing. Op basis van de titel en de cover zou ik dit boek zelf nooit gekocht hebben. Eerlijk gezegd zou ik het boek in de winkel niet eens opgepakt hebben. Ik krijg met alleen de titel en cover meer de indruk dat het boek past bij boeken over Vampieren, bloed en dat is iets wat ik eigenlijk niet graag lees.
Na het lezen van het boek begrijp ik de titel heel goed en vind ik hem ook passen bij het boek.

Kim heeft een prettige manier van schrijven en trekt je al snel in het verhaal. De zinnen lopen vlot en je hoeft niet hard na te denken over wat je aan het lezen bent. Dat maakt dat je het boek ontspannen kunt lezen.
Het verhaal is geschreven vanuit meerdere perspectieven, waarbij vooral Inka en Tess aan het woord zijn. Doordat het verhaal in het verleden en heden is geschreven, weet je als lezer meer. Ik vond dit zelf heel fijn voor mijn beeldvorming.

Tijdens het lezen van het boek had ik het idee dat ik al wel wist hoe het boek zou gaan aflopen, maar niets is minder waar. Kim beschrijft kleine gebeurtenissen die je aan het twijfelen brengen, maar uiteindelijk komt er een super verassende twist inzet verhaal. Knap hoe je de lezer zo op het verkeerde been kunt zetten.

De spanning is in het boek zeker te voelen. Kim schrijft over heftige gebeurtenissen, met voldoende details. Echter blijft er ook voor de lezer nog genoeg om zelf met fantasie in te vullen. Ik heb het boek vlot uitgelezen en was erg benieuwd naar hoe het verder zou verlopen. Echter is het voor mij niet de meest spannende thriller die ik ooit gelezen heb. Ik zou dit boek wel zeker aanraden aan andere om te gaan lezen.