Mooi verhaal met te weinig spanning

“Met onbedachte rade” van Marie-José Verweij

Eefje worstelt al heel haar leven met een trauma : haar zusje Kiki kwam op heel jonge leeftijd om het leven. Dit traumatische gebeuren heeft het hele gezin aangetast. Voor Eefje blijft de hamvraag: hoe is dit kunnen gebeuren en waarom kan ze zich niet alles haarfijn meer herinneren ?
Uiteindelijk krijgt ze psychologische hulp, maar zal dit voldoende zijn om alles te verwerken ?
Als ze tenslotte op volwassen leeftijd beseft dat het antwoord enkel in Toscane zelf te vinden is, gaat ze naar de plaats delict om te proberen te achterhalen wat er nu exact gebeurd is.
Het verhaal is heel goed geschreven: mooie zinsbouw, goede woordkeuze, amper taalfouten te bespeuren. Het leest ook vlot en aangenaam.
Ik zou dit verhaal niet willen bestempelen als een thriller : het is eigenlijk meer een roman waarin traumatische aspecten voorkomen.
De eerste helft van het verhaal lijkt wat aan te modderen : er zit weinig vaart in het verhaal omdat spanning en vooral afwisseling wegblijft. Het is alsof de lezer blijft hangen in het denkpatroon van Eefje, vele herhalingen van Eefjes gedachten komen eerder saai over. Het tweede deel van het verhaal heeft meer spanning en maken het geheel tot een goed verhaal.
Het einde is al heel vlug, van het begin van het boek, voorspelbaar maar dat stoort niet echt.
Een mooi debuut van deze auteur : haar schrijftalent is prima, enkel de spanning in de hele verhaallijn mag opgedreven worden in een volgend boek.