Hoe een jongen worstelt met zijn anders zijn en thuis misbegrepen wordt!

‘jullie zien mij
allemaal op een andere manier
maar gezien worden, daar gaat het om’ (p. 4)
Bovenstaande tekst verwoordt heel erg goed waar dit boek om gaat.
We kijken allemaal anders naar een persoon en willen enkel de dingen zien die wij willen zien, maar niet de dingen die deze persoon ziet.

Wanneer Jona met zijn broertje Lucas naar een voetbalwedstrijd gaat in de Rotterdamse Kuip, en maakt hij daar kennis met de Marokkaanse jongen Marouan.
Wat hij dan voelt onderdrukt hij nog even, maar al snel is het voor hem duidelijk dat hij gevoelens heeft voor Marouan. Beiden worden vrienden, trekken veel met elkaar op en uiteindelijk outen ze zich tegenover elkaar.
Maar hun liefde mag niet naar buiten komen. Ze mogen niet openlijk hand in hand lopen, elkaar zoentjes geven en/of knuffelen in het openbaar…het ligt allemaal zo gevoelig en toch…
Jona is opgevoed in een diep christelijk gezin, waar enkel plaats is voor de liefde tussen man en vrouw en andere relaties niet worden getolereerd.
Jona’s vriendin, Eline, kan in Jona kijken en achterhaald zijn ‘probleem’. Ze haalt hem over om uit de kast te komen en één voor één komen zijn vrienden te weten dat Jona homo is en verliefd is op een Marokkaan.
Nu nog zijn ouders overtuigen. Dat blijkt moeilijker dan het is. Samen met Eline en zijn zus probeert Jona zijn ouders deelgenoot te maken van zijn ‘anders’ zijn.
De reactie van zijn vader was heftig en erg negatief, waarop Jona besluit uit huis te gaan en in te trekken bij Marouan.
Het boek is niet alleen een rollercoaster aan emoties, maar ook een boek vol tegenstellingen.
Enerzijds Jona – een blanke Nederlander – versus Marouan een gekleurde Nederlander van Marokkaanse origine.
Anderzijds het diep christelijke geloof van Jona’s gezin en de ongelovige Marouan.
Het is een heftig boek. Een boek dat je als lezer in één ruk wil uitlezen, maar je tevens aan het denken zet.
Kan het nog dat het instituut ‘Kerk’ zo radicaal tegenover andersdenkenden zijn? Waarom staan we niet open voor andere relaties? Waarom mogen gevoelens en emoties niet geuit worden? …
De auteur heeft het onderwerp mooi in de verf gezet en behandeld het anders zijn erg sereen. Het stoort nooit. Fijn te lezen dat ze op een subtiele en serene manier omgaat met de ideeën van andersdenkenden, in casu de holebi’s zelf maar anderzijds ook de dominees, de kerk, de ouders, de leraars, de vrienden…
Het boek leest erg vlot. De auteur heeft een fijne, vertellende, beeldende en heldere schrijfstijl.
Leuk dat ze twee culturen bijeenbrengt en afwisselend het verhaal schrijft en tussendoor de berichtjes van Marouan en Jona weergeeft. Deze zijn een mooie afwisseling in het verhaal en duiden goed hun gevoelens.
Voor het mooie onderwerp, voor de manier waarop ze het aanbrengt, geef ik dit boek, dat heel veel liefde ademt en uitstraalt, graag vijf (5) sterren mee.