Cyclisch spannend

Tekenend voor dit boek, is dat je weer voorin begint te lezen nadat je het boek hebt uitgelezen. Dat zegt iets over het boek. Het is spannend terwijl je vanaf het eerste hoofdstuk weet wat er gaat gebeuren. Een cyclisch verhaal met een climax om de verhalen aan op te hangen.
Het verhaal speelt zich kort na de oorlog af in een hotel aan de kust van Engeland. Wanneer de personages voorbij schuiven krijg je soms het gevoel in een Agatha Christie boek verzeild te zijn geraakt. Maar met de parallel dat het boek tot een voorspelbaar einde zal leiden, houdt de vergelijking op. Het boek van Margaret Kennedy maakt je op vele vlakken nieuwsgierig zodat je door wil lezen. Niet omdat het leidt tot het onoverkomelijke, maar veel meer door de verdieping en nuancering van de verschillende personages.
Er wordt een Microkosmos geschapen dat doet denken aan “Villa des Roses” van Willem Elsschot. Een hotel dat de wereld wordt waar zeer verschillende mensen elkaar ontmoeten, ruzie hebben, vervreemd van elkaar zijn of liefhebben. En dat bekeken vanuit de verschillende personages zodat er elke keer weer een facet aan de edelsteen wordt toegevoegd. Waarom praten meneer en mevrouw Paley niet meer met elkaar, waarom blijft mevrouw Gifford op haar kamer en waarom woont meneer Siddal in het schoenenhok?
De verschillende perspectieven en tinten grijs die aan de karakters worden gegeven in de loop van het boek maken het een zeer interessant boek dat knap verweven is met het lot dat het oude hotel en dus zijn gasten moet ondergaan. Waarbij de “who done it” toch weer in het spel terugkeert met betrekking tot de vraag: wie bevindt zich in het hotel op het moment dat…..