Bildungsroman

De oprichter van de stichting Drinkable Rivers, Li An Phoa, zorgt na de documentaire “Drinkbare Maas” van Thom Verheul, opnieuw op een originele manier dat de overbelasting van het milieu onder de aandacht wordt gebracht, en dat is bewonderenswaardig.
Of doe ik daarmee het boek van Li An en Maarten tekort? Het boek toont, in tegenstelling tot de documentaire, de voorgeschiedenis van het gedachtengoed dat Li An ontwikkelde voor drinkbare rivieren. Een “Bildungsroman” van een opgroeiende en nog zoekende jonge vrouw, die door een kanotocht in Canada ontdekt dat we in een snel tempo ervoor zorgen dat de natuur verandert door overbelasting en uitputting.
Dit persoonlijke verhaal en de vorming van het idee dat wij een schakel zijn in de natuur als groot organisme maakt het de moeite waard het boek te lezen. De kwaliteit van ons water gebruiken als lakmoesproef om ons te leiden naar een gezonde omgang met de natuur is goed gevonden en origineel. Je kunt het meten en je kunt je inzetten om het te verbeteren en dat brengt het dicht bij de mensen.
In de loop van het boek wordt dit mooi opgebouwd en wordt de overtuiging van dit concept steeds sterker. Op pagina 185 citeert Li An de filmmaker John Dennis Lui: “Met kennis komt verantwoordelijkheid”, en dat is precies wat Li An in de loop van dit boek laat zien. De overtuiging dat iedereen wat kan doen en moet doen om onze ramkoers te kantelen, zonder irritant betweterig, zwart-wit of goed-slecht denkend over te komen.