Lezersrecensie
Eindelijk weer een Pendergast! Verrassend en meeslepend!
Aloysius Pendergast is terug! Na alle ellende en de avonturen in zijn vorige boek ‘Stad van de Eeuwige Nacht’, waarbij zelfs zijn eigen leven aan een zijden draadje hing, duikt Pendergast nu in een nieuwe zaak.
Binnen de leidinggevende afdeling van de FBI hebben er inmiddels wat wisselingen plaatsgevonden en de nieuwe baas van Pendergast, Pickett, zit met de excentriekeling in zijn maag. Pendergast heeft de meeste opgeloste zaken op zijn naam staan, maar ook de meeste zaken met een merkwaardige afloop.
Eigenlijk wil hij van Pendergast af en verzint hij een manier om dit voor elkaar te krijgen.
De excentrieke Pendergast is gewend alleen te werken aan zaken die hem worden toegewezen, echter krijgt hij er nu een partner bij; Special Agent Coldmoon.
Lukt het de twee samen te werken aan een zaak in Miami waarbij vrouwen worden vermoord, vervolgens ontdaan van hun hart, welke daarna worden teruggevonden op graven van vrouwen die jaren geleden zelfmoord hebben gepleegd?
Deze nieuwe Pendergast thriller, alweer het achttiende deel in deze serie, vliegt wederom alle kanten op in een zaak die je je niet kunt voorstellen. Pendergast is nauw verbonden met bizarre zaken en gelukkig is deze FBI agent enige in zijn soort, want wat hij doet en gebruikt om de dader op het spoor te komen gaat verder dan de normale denkpatronen en handelswijzen van politie en FBI.
Ook in dit verhaal hebben we weer met een bizarre zaak te maken die Pendergast hard aan het werk zet. Daarnaast heeft hij nu een sparringspartner in de vorm van Coldmoon, en ondanks dat Pendergast het gewend is alleen te werken, gaat dit samenwerken hem eigenlijk goed af voor mijn gevoel.
Deze thriller zit naast een goed en bizar verhaallijn qua plot goed in elkaar, de spanning wordt enorm opgebouwd en de zoektocht naar de dader is onvoorspelbaar. Tot aan de laatste hoofdstukken is gewoon niet duidelijk wie wat en waarom gedaan heeft en Preston & Child weten je volledig op het verkeerde been te zetten en te verassen aan het einde!
Eigenlijk niets anders dan ik van dit duo gewend ben!
De auteurs hebben na al die jaren Aloysius Pendergast echt tot een sterk personage weten te maken en juist Pendergast maakt deze thrillers uniek.
De auteurs nemen je mee in de gedachten, denkpatronen en handelswijze van Pendergast die er een unieke manier van werken op na houdt. Toch weet hij meestal de zaken die hij krijgt toegewezen op te lossen. Hetzij niet zonder slag of stoot en zijn eigen leven in de waagschaal te leggen.
Pendergast laat in dit boek overigens een knap staaltje ‘Sherlock Holmes’ denkwerk zien, wat ik persoonlijk weer een toffe toevoeging vond!
Kortom, ‘Dichtregels voor de Doden’ is weer een heerlijke onvoorspelbare thriller, met de geweldige Pendergast, met een ijzersterk plot en onverwachte wendingen. Er blijven aan het einde geen vragen onbeantwoord en dat is fijn. De antwoorden op eventuele vragen zijn overigens op een unieke manier uitgewerkt!
Personages
Na achttien thrillers in de Pendergast serie, kan ik Aloysius Pendergast als personage dromen. Een lange, bleke verschijning met zeer licht haar en opvallend grijze/lichtblauwe ogen. Hij bezit een grote mate van charisma dat zijn persoonlijkheid enorm kenmerkt. Zijn orthodoxe manier van werken en daarnaast zijn bizarre verleden maken hem echt tot DE juiste hoofdpersoon van deze serie.
Preston & Child hebben met Pendergast een gedenkwaardig karakter neer gezet. Ik ben absoluut fan en zeer gecharmeerd van hem!
In dit boek wordt sinds lange tijd een nieuw personage geïntroduceerd. Agent Coldmoon. Een junior met potentie die is aangesteld bij de zaak in dit boek als partner van Pendergast.
Aangezien Pendergast een eenling is, is het voor Coldmoon een uitdaging om samen te werken met deze sterke persoonlijkheid. Coldmoon houdt zich echter onwijs sterk in dit verhaal en steekt zijn mening gelukkig niet onder stoelen of banken. Het lijkt een gouden match te zijn met Pendergast wat mij betreft.
Ondanks de afloop van dit boek, ben ik er van overtuigd dat dit niet het laatste is wat we van Coldmoon hebben gehoord. Daar is dit personage te uniek voor!
In dit verhaal maken we ook kennis met Roger Smithback, de broer van wijlen Bill Smithback en vriend van Pendergast.
In de voetsporen van zijn broer, doet hij verslag van deze moordzaak en gezien de afsluiting van het verhaal verwacht ik hem zeker nog terug te zien in volgende boeken!
Ik was altijd zeer gecharmeerd van Bill, ik hoop dat de aanwezigheid van Roger het verdriet omtrent dat verlies een beetje zal gaan verzachten!
Een van mijn favoriete personages in dit boek is absoluut de vrouwelijke patholoog dr. Fauchet. Een sterke vrouw die in haar baan tegenover haar baas net even dat stapje extra moet zetten om te laten zien wat zij waard is. Gelukkig heeft Pendergast absoluut oog voor haar expertise en goede werk en daarnaast blijkt Fauchet nog veel meer in huis te hebben!
Ook haar hoop ik nog eens terug te zien!
Conclusie
Na de teleurstellende ervaring van het laatste boek uit de Gideon Crew serie, was ik een beetje huiverig voor het wel en wee van Pendergast.
Gelukkig heb ik mij duidelijk zorgen gemaakt om niets, want ‘Dichtregels voor de Doden’ was weer een thriller zoals ik gewend ben van het duo Preston & Child!
Het was sterk, spannend, verrassend en ik blijf het bijzonder vinden hoe de auteurs keer op keer tot een idee voor een nieuwe zaak komen. Het verveeld gewoon nooit!
Ik heb enorm genoten van deze nieuwe Pendergast! Ik ben benieuwd waar de toekomst ons gaat brengen.
Ja, het is echt een aanrader! En laat je niet afschrikken door het woord thriller, zeker als je zegt niet van thrillers te houden. Preston & Child zijn uniek!
Binnen de leidinggevende afdeling van de FBI hebben er inmiddels wat wisselingen plaatsgevonden en de nieuwe baas van Pendergast, Pickett, zit met de excentriekeling in zijn maag. Pendergast heeft de meeste opgeloste zaken op zijn naam staan, maar ook de meeste zaken met een merkwaardige afloop.
Eigenlijk wil hij van Pendergast af en verzint hij een manier om dit voor elkaar te krijgen.
De excentrieke Pendergast is gewend alleen te werken aan zaken die hem worden toegewezen, echter krijgt hij er nu een partner bij; Special Agent Coldmoon.
Lukt het de twee samen te werken aan een zaak in Miami waarbij vrouwen worden vermoord, vervolgens ontdaan van hun hart, welke daarna worden teruggevonden op graven van vrouwen die jaren geleden zelfmoord hebben gepleegd?
Deze nieuwe Pendergast thriller, alweer het achttiende deel in deze serie, vliegt wederom alle kanten op in een zaak die je je niet kunt voorstellen. Pendergast is nauw verbonden met bizarre zaken en gelukkig is deze FBI agent enige in zijn soort, want wat hij doet en gebruikt om de dader op het spoor te komen gaat verder dan de normale denkpatronen en handelswijzen van politie en FBI.
Ook in dit verhaal hebben we weer met een bizarre zaak te maken die Pendergast hard aan het werk zet. Daarnaast heeft hij nu een sparringspartner in de vorm van Coldmoon, en ondanks dat Pendergast het gewend is alleen te werken, gaat dit samenwerken hem eigenlijk goed af voor mijn gevoel.
Deze thriller zit naast een goed en bizar verhaallijn qua plot goed in elkaar, de spanning wordt enorm opgebouwd en de zoektocht naar de dader is onvoorspelbaar. Tot aan de laatste hoofdstukken is gewoon niet duidelijk wie wat en waarom gedaan heeft en Preston & Child weten je volledig op het verkeerde been te zetten en te verassen aan het einde!
Eigenlijk niets anders dan ik van dit duo gewend ben!
De auteurs hebben na al die jaren Aloysius Pendergast echt tot een sterk personage weten te maken en juist Pendergast maakt deze thrillers uniek.
De auteurs nemen je mee in de gedachten, denkpatronen en handelswijze van Pendergast die er een unieke manier van werken op na houdt. Toch weet hij meestal de zaken die hij krijgt toegewezen op te lossen. Hetzij niet zonder slag of stoot en zijn eigen leven in de waagschaal te leggen.
Pendergast laat in dit boek overigens een knap staaltje ‘Sherlock Holmes’ denkwerk zien, wat ik persoonlijk weer een toffe toevoeging vond!
Kortom, ‘Dichtregels voor de Doden’ is weer een heerlijke onvoorspelbare thriller, met de geweldige Pendergast, met een ijzersterk plot en onverwachte wendingen. Er blijven aan het einde geen vragen onbeantwoord en dat is fijn. De antwoorden op eventuele vragen zijn overigens op een unieke manier uitgewerkt!
Personages
Na achttien thrillers in de Pendergast serie, kan ik Aloysius Pendergast als personage dromen. Een lange, bleke verschijning met zeer licht haar en opvallend grijze/lichtblauwe ogen. Hij bezit een grote mate van charisma dat zijn persoonlijkheid enorm kenmerkt. Zijn orthodoxe manier van werken en daarnaast zijn bizarre verleden maken hem echt tot DE juiste hoofdpersoon van deze serie.
Preston & Child hebben met Pendergast een gedenkwaardig karakter neer gezet. Ik ben absoluut fan en zeer gecharmeerd van hem!
In dit boek wordt sinds lange tijd een nieuw personage geïntroduceerd. Agent Coldmoon. Een junior met potentie die is aangesteld bij de zaak in dit boek als partner van Pendergast.
Aangezien Pendergast een eenling is, is het voor Coldmoon een uitdaging om samen te werken met deze sterke persoonlijkheid. Coldmoon houdt zich echter onwijs sterk in dit verhaal en steekt zijn mening gelukkig niet onder stoelen of banken. Het lijkt een gouden match te zijn met Pendergast wat mij betreft.
Ondanks de afloop van dit boek, ben ik er van overtuigd dat dit niet het laatste is wat we van Coldmoon hebben gehoord. Daar is dit personage te uniek voor!
In dit verhaal maken we ook kennis met Roger Smithback, de broer van wijlen Bill Smithback en vriend van Pendergast.
In de voetsporen van zijn broer, doet hij verslag van deze moordzaak en gezien de afsluiting van het verhaal verwacht ik hem zeker nog terug te zien in volgende boeken!
Ik was altijd zeer gecharmeerd van Bill, ik hoop dat de aanwezigheid van Roger het verdriet omtrent dat verlies een beetje zal gaan verzachten!
Een van mijn favoriete personages in dit boek is absoluut de vrouwelijke patholoog dr. Fauchet. Een sterke vrouw die in haar baan tegenover haar baas net even dat stapje extra moet zetten om te laten zien wat zij waard is. Gelukkig heeft Pendergast absoluut oog voor haar expertise en goede werk en daarnaast blijkt Fauchet nog veel meer in huis te hebben!
Ook haar hoop ik nog eens terug te zien!
Conclusie
Na de teleurstellende ervaring van het laatste boek uit de Gideon Crew serie, was ik een beetje huiverig voor het wel en wee van Pendergast.
Gelukkig heb ik mij duidelijk zorgen gemaakt om niets, want ‘Dichtregels voor de Doden’ was weer een thriller zoals ik gewend ben van het duo Preston & Child!
Het was sterk, spannend, verrassend en ik blijf het bijzonder vinden hoe de auteurs keer op keer tot een idee voor een nieuwe zaak komen. Het verveeld gewoon nooit!
Ik heb enorm genoten van deze nieuwe Pendergast! Ik ben benieuwd waar de toekomst ons gaat brengen.
Ja, het is echt een aanrader! En laat je niet afschrikken door het woord thriller, zeker als je zegt niet van thrillers te houden. Preston & Child zijn uniek!
1
1
Reageer op deze recensie
