Op een dag is het te laat

#truecrime #waargebeurdemisdaad #hofvanassisen #nonfictie #stalking #femicide

Vanaf de eerste pagina wist ik: dit wordt geen makkelijke leeservaring. Dit komt keihard binnen.

In ‘Op een dag is het te laat ‘ werkt misdaadjournalist Marc Klifman verschillende gruwelijke assisenzaken tot in de puntjes uit. Hij beschrijft de gebeurtenissen met zo’n rauwe eerlijkheid dat je soms even moet pauzeren om adem te halen. Het is heftig, verdrietig en op momenten ronduit hartverscheurend. Toch kon ik niet stoppen met lezen.

Hij voegt ook zijn Interviews met o.a. een stalkingexpert, psychologe, iemand van slachtofferhulp, hoofdinspecteur van de politie toe waarbij hij heel gerichte vragen stelt en zo ons een beter totaalbeeld schetst waarom hulpkreten van een slachtoffer niet altijd ernstig worden genomen en wat de beweegredenen van een dader zijn.

Klifman vertelt hoe het voelt om aanwezig te zijn in de rechtbank, in de vertrouwde woning van de nabestaanden die hem hun verhaal vertellen. Dat is wat dit boek zo bijzonder maakt: het gaat verder dan alleen de gruwelijke feiten van een misdaad. Het laat ook zien wat er met mensen gebeurt als hun wereld plots instort — de pijn, het onbegrip, maar ook de veerkracht. Je voelt als lezer dat dit verhaal verteld móét worden, juist omdat het zo aangrijpend is.

Ik heb regelmatig met een brok in mijn keel gezeten, maar ben tegelijk dankbaar dat ik het gelezen heb. Het is niet zomaar een true crime-verhaal; het is een oproep tot menselijkheid, tot luisteren naar de verhalen die te vaak worden weggedrukt. Te leren uit fouten uit het verleden en stalking serieus te nemen.
Een boek dat je niet snel vergeet — hoe zwaar het ook is, het verdient het om gelezen te worden.

Ik ontving het boek rechtstreeks van de uitgeverij en ging ermee naar de boeksigneersessie. Marc Klifman is op het eerste zicht een doodgewone man en komt heel sympathiek over. Je kan helemaal niet van hem aflezen dat hij misdaadjournalist is en met gruwel en leed wordt geconfronteerd. Het siert hem om dit te schrijven, met zijn pen geeft hij stem aan de slachtoffers die zelf niet meer gehoord kunnen worden.