De Venetiaanse dochter

#review #leestip #venice

De Duitse troepen beginnen hun gruwelijke opmars door Italië en het geluid van marcherende laarzen weerklinkt over de zonovergoten pleinen. Gravin Evelina Messina zit veilig in haar villa in Toscane maar gaat naar Venetië zodra ze een dringende boodschap ontvangt van haar Joodse vriendin Talia om haar te helpen. Wat ze daar aantreft had ze geenszins verwacht.

Jack Sabo is de enige persoon die Evelina kan helpen maar hij betekent zowel hoop als teleurstelling voor haar; ze heeft ooit gevoelens voor hem gehad, maar zijn huidige connectie met de nazi’s werpt een schaduw over hun verleden. Ze moet beslissen of ze Jack kan vertrouwen nu hij lijkt te zijn veranderd in iemand die niet langer de waarden vertegenwoordigt die ze ooit bewonderde.

‘Er moeten eigenlijk twee kanten zijn in een oorlog. Maar hoe moet je omgaan met het feit dat mensen van wie je houdt, of van wie je ooit hield en die je vertrouwde, misschien nooit degenen zijn geweest die jij dacht dat ze waren?’

Carey’s schrijfstijl is rijk en beschrijvend, waardoor Venetië, met zijn prachtige kanalen en historische architectuur, als het ware een personage op zich wordt die een gedaanteverwisseling ondergaat door de Duitse bezetting. De eens volle Joodse wijken zijn er nu verlaten, gynagoges, winkels en scholen gesloten, geen gelach en geen enkel spelend kind er nog te bespeuren.

De spanning in het verhaal komt voort uit de onthullingen van het verleden en hoe deze het heden beïnvloeden. Carey wist me te boeien met plotwendingen en emotionele diepgang, waardoor ik aandachtig bleef doorlezen.

“De Venetiaanse dochter” is een prachtig geschreven roman, een aanrader voor liefhebbers van historische fictie en voor diegenen die houden van verhalen over familiebanden, vriendschappen, moed, vertrouwen, loyaliteit en verraad in een tijd van chaos en gevaar.