een roman om in te verdrinken, en dan nog enige tijd te laten bezinken

Soms heb ik het geluk een boek te lezen dat me na het omslaan van de laatste bladzijde nog lang bezighoudt. Dat is bij de tweede roman van de Amerikaanse Ann Napolitano zeer zeker het geval. Eerder was ik al onder de indruk van haar ‘Dear Edward’, maar haar nieuwe ‘Je bent prachtig’ doet daar nog een schepje bovenop.
Het boek begint met de liefdesgeschiedenis van Julia en William, ieder vanuit hun eigen perspectief gezien, waardoor je de personages al snel redelijk goed leert kennen, inclusief hun gebreken. Julia’s familie, en in het bijzonder haar zussen, gaan een steeds grotere rol spelen in het verhaal. Met thema’s als liefde, verlies, depressie, succes en dapper zijn gaat het in dit boek niet eens zozeer om de gebeurtenissen, maar wordt je als lezer zeer regelmatig aangezet tot nadenken. Dit is een roman om in te verdrinken, en dan nog enige tijd te laten bezinken. Het gaat om gezien worden voor wie je bent, en niet om wie je zou kunnen zijn, over onvoorwaardelijke liefde die om moed vraagt. Het gaat over de fouten die ouders tegenover hun kinderen maken, ook al is het met de beste bedoelingen.
Ann Napolitano heeft een menselijk boek geschreven waarin ze zware thema’s op een zeer herkenbare manier beschrijft in prachtige zinnen. ‘Ik had niet verwacht dat het deel zou uitmaken van alles, van elke minuut. Ik wist niet dat je nog zoveel andere dingen verloor als je iemand verloor.’ (p. 116).