Snow White retelling met een unieke Fae twist

*Met dank aan Tessonja en Bookfunnel voor het verstrekken van een ARC voor een eerlijke beoordeling*

Allereerst werd ik ongeveer twee maanden geleden verliefd op Tessonja haar boeken. Ik heb haar Fair Isle Trilogy en de drie Entangled with Fae-boeken in één maand uitgelezen.

A Taste of Poison is een hervertelling van Sneeuwwitje.
Het heeft al deze geweldige elementen en je herkent het echt als een hervertelling, maar het is ook een boek op zich zelf.

De wereldopbouw is wel aanwezig maar is niet veel van nodig omdat het boek zich net als haar andere boeken in Faerwyvae afspeelt. Als je haar andere boeken hebt gelezen ben je al bekend met haar wereld. En dat gezegd hebbende, het is zo leuk om hier weer terug te zijn, om over de bekende maar ook nieuwe personages te lezen!

Astrid is op de vlucht voor haar stiefmoeder die haar dood wil hebben voor de moord op haar geliefde echtgenoot, Astrids vader. Torben is de huntsman die een deal sluit met de koningin om Astrids hart naar haar terug te brengen.
Natuurlijk gaat niet alles zoals gepland *kwaadaardige grijns*

Ik ben echt dol op Torben, hij is zo'n grote grump. En laat me niet beginnen over de banter tussen Astrid en Torben. De magie van Astrid was een hele slimme zet en ik zou dit zelf niet hebben bedacht.

Zowel Astrid als Torben hebben gebreken, en dat maakt het allemaal erg realistisch. De personages zijn niet perfect. Ze hebben in het verleden fouten gemaakt en maken deze in het boek ook , maar ze leren ervan en doen er wat mee. Er is geen ongemakkelijke "angst", en de romantiek bloeit eigenlijk vanaf het begin, zeker NIET op een insta love manier, maar meer in de zin van, je wacht niet tot het einde van het boek voor de bekentenis, het is meer rond het midden van het boek en dat maakt Astrid en Torben een nog betere team.

"Holding her gaze, my lips curl into a devious grin. With my cuffed hand,
I tug on the waistband of my trousers. My other hand drops the key straight
into my underbritches. “Try and get it now.”

en toen Astrid dit erna dacht, moest ik grinniken

"Why do his pants have to be so damn tight? That’s all I can think as we make our way down the narrow staircase through Department Sloth. When I reached into his pocket to grab the key, I was immediately alarmed by how little room there was between his firm thigh and the linen my hand was plunging into. I blame his unnecessarily slim trousers for my inability to grab the right key."

Het plot is zeer goed doordacht en ik vind het eigenlijk heel leuk dat het ging zoals het ging. Er waren enkele plotpunten uit Sneeuwwitje die ik graag had willen zien, maar al met al heb ik dit boek in een dag verslonden, dus het is veilig om te zeggen dat ik heb genoten van dit boek, en ik hoop dat Tessonja nooit stopt met schrijven van verhalen in deze wereld.