Rauw, humoristisch en stof tot nadenken

' De dood van een hypochonder' is de tragikomische debuutroman van Mirjam Liesker.

Minne Sielker is een alleenstaande moeder en eigenaresse van een kapsalon. Ze heeft een bijzondere maar moeizame band met haar stiefvader Rik, een onverzorgde, grofgebekte man. Hij is een echte hypochonder, maar op het moment dat hij de diagnose keelkanker krijgt, zondert hij zich af van de wereld en doet Minne verwoede pogingen om hem in zijn laatste fase bij te staan. Dit boek behandelt de vraag wanneer je als kind recht hebt op de liefde van een ouder, en of je als kind het recht hebt om grenzen te stellen aan onvoorwaardelijke ouderliefde.

Al lezend maken we kennis met het leven van Minne, in het heden, maar ook in haar kindertijd en de tijd rond de geboorte van haar tweeling. We lezen hoe ze kennismaakt met 'haar nieuwe vader' , met een super komische scene wanneer ze per ongeluk Rik bloot aantreft in bed. Ze gaat zich aan hem hechten.. Rik is zeer goed beschreven: zijn 'fuc* it' mentaliteit en zijn grofgebektheid, waar ik een aantal keren ook enorm om moest lachen. De stukken waarin je leest hoe hij vroeger was raken je. Hoewel de onderwerpen beladen en zelfs intens verdrietig zijn, maakt de humor van Rik het boek gekgenoeg ook luchtig en fijn om te lezen. Minne gaat maar door met het hem naar zijn zin te maken, waardoor het onderwerp ook filosofisch wordt: wanneer mag je als kind grenzen aangeven in ouderliefde? Met een schilderij als metafoor die als rode draad door het boek loopt, als de lijm in een complexe vader/dochter relatie. De ontwikkelingen van Minne en Rik zijn zeldzaam goed beschreven.

Rauw, humoristisch en ontzettend goede stukken vanuit het kindperspectief, maakt dit boek tot een opvallend debuutroman.
Het is een verhaal die je nog lang bij zal blijven als het boek uit is.