Wonderbaarlijk mooi

De kleine prins woont op zijn eigen kleine planeet, maar besluit op een dag zijn geliefde bloem achter te laten en opzoek te gaan naar meer. Onderweg kom hij langs meerdere planeten die worden bewoont door vreemde volwassenen. Op de laatste planeet ontmoet hij een vliegenier, die gestrand is met zijn vliegtuig. Aan deze piloot vertelt de kleine prins zijn verhaal, over de bloem die hij zo mist en de bijzondere ontmoetingen die hij onderweg had. Eigenlijk wil de piloot niet luisteren, geen tijd te verliezen in de woestijn, maar misschien is het toch de moeite waard om naar het kleine prinsje te luisteren.

Het 77 pagina's tellende boek is wellicht wat dikker dan je verwacht als je ervan uitging dat het verhaal van de prins een prentenboek zou zijn. Dat is het namelijk niet. De tekst, die is verzorgd door Tiny Fisscher, is best omvangrijk. Het is daarmee eerder een boek dat (in stukjes) moet worden voorgelezen, dan een boek voor kinderen om zelf te lezen. Dat roept bij mij de vraag op: snappen kinderen door lengte de boodschap in het verhaal wel? Aan de andere kant, of is dit boek, zoals het oorspronkelijke verhaal van Antoine de Saint-Exupéry, eerder een duidelijk statement aan volwassen?

Het antwoord is ja. Fisscher heeft, net als in het originele verhaal, een duidelijke boodschap te verkondigen. De ene keer is ze er beter ingeslaagd om dat op een subtiele wijze te doen, dan de andere keer keer. Zo is er een niet te missen passage ingevoegd over het zorgen en beschermen van de aarde, waarbij er met een kleine, maar strenge belerende vinger naar de lezer wordt gewezen. Jammer, want het verhaal is juist zo sterk door de verstopte boodschappen die het bevat.

Die indirecte betekenissen die Fisscher in het boek heeft verweven zijn veel waardevoller. Ze worden uitgedragen door volwassenen die elk op hun eigen planeet leven, ze zijn druk met datgene waarvan zij denken dat het belangrijk is en ze werken zich een slag in de rondte. Maar hoe nuttig is dat nou eigenlijk? De lezer wordt hier uitgenodigd om over zijn eigen situatie na te denken. Dat is veel waardevoller dan iemand vertellen dat hij niet goed bezig is en de strekking van het verhaal is zo ook duidelijk. Als volwassenen nemen we steeds minder tijd voor dingen die er echt toe doen, we zijn druk met materiële zaken en al het moois dat onder onze ogen ligt zien we niet meer. Zou het boek kinderen verhoeden volwassen te worden of voorlezende ouders bewust maken?

De onverbiddelijke spiegel die wordt voorgehouden, wordt verzacht door de prachtige illustraties van Mark Janssen. Het boek staat vol met paginavullende prenten, soms beslaat een illustratie zelfs een hele spread. Maar er zijn ook kleine tekeningen te vinden die slechts een hoekje van een pagina beslaan. Stuk voor stuk, groot en klein: ze zijn fantastisch! Adembenemend. Janssen gebruikt prachtig in elkaar overlopende kleurschakeringen voor de planeten, de woestijn, de gestrande vliegenier, de lieve prins en de harige vos. Fijntjes en vol liefde zijn ze weergegeven, pareltjes om naar te blijven kijken. Zelfs de volwassenen in het boek zijn bijzonder mooi afgebeeld!

Ik hou van de prins en zijn verhaal en kan het boek van Tiny Fisscher en Mark Janssen die een eigentijdse invulling hebben gegeven aan de klassieker van Exupéry, iedereen aanbevelen. Zet het op een mooie plek en kijk er regelmatig in. Het is kinderlijk eenvoudig om je te beseffen waar het daadwerkelijk om gaat in het leven.