Indrukwekkende debuutroman

Ik was onder de indruk van deze debuutroman! Vooral de knappe schrijfstijl kon me bekoren, maar ook inhoudelijk is dit een een boeiend verhaal.

“Ze kijken naar het dode gezicht van hun moeder, een gezicht dat het geheim heeft ervaren en die ervaring in het sterven meteen heeft uitgewist.”

Na de dood van Fanny blijven haar vier volwassen kinderen achter met twijfels en vragen. Hun moeder weigerde over het verleden te praten. Door een terugblik naar de jeugdjaren, krijg je als lezer meteen een duidelijk beeld over de gezinssituatie van toen. Een emotioneel schrijnende situatie. De momenten dat ze als gezin een fijne tijd samen hadden, zijn zeer zeldzaam. Hun rokende moeder haalde in het weekend stoere, vreemde mannen in huis en haar wispelturige buien namen de overhand. De vaders van Jean-Paul, Pierre, Arie en Rensa bleven buiten beeld.

De spanning die vroeger al tussen de kinderen heerste, is ook in het heden nog steeds aanwezig. Twee onafscheidelijke broers, een lievelingszoon met een donkerdere huidskleur en Rensa. Zij is de dochter die nooit enige affectie van haar moeder heeft gekregen, nooit enige aanraking heeft gevoeld. Sylvia de Boer schetst op een beklijvend manier hoe de gevoelens van vroeger nu nog steeds invloed hebben op het leven.

“Stilte tussen hen is nooit ongemakkelijk geweest, er is geen leegte die moet worden opgevuld, er is een kalm aanwezig zijn in hun woordloosheid, en misschien zoeken ze die kalmte allebei wel meer op sinds ze volwassen zijn. Stilte maakt niets kapot.”

Als vissen in de diepzee is een intrigerend familieverhaal over strubbelingen, gemis, haat en liefde. Als lezer begrijp je uiteindelijk wel waarom Fanny én haar kinderen bepaalde keuzes hebben gemaakt. Het verhaal had, naar mijn gevoel, nog krachtiger geweest als er net iets minder verwikkelingen waren. Maar de schrijfstijl is absoluut zeer overtuigend! Ik was overdonderd door het mooie, vaak poëtische taalgebruik. Zo raak, zo doordrongen van gevoelens!

“Ze waren te verschillend, haar moeder en zij. Twee cirkels naast elkaar zonder overlapping, toevallig in elkaars buurt op aarde, met tussen hen in de leegte.”

Sylvia de Boer is kunstenares en heeft dit thema ook mooi in haar verhaal geïntegreerd, daar hou ik wel van. De omslag past ook perfect bij het boek, rook komt op verschillende manieren aan bod. Mooi, schrijnend en zelfs hilarisch. Als vissen in de diepzee is echt een knap en verzorgd geheel, zo overtuigend! Sylvia de Boer… een naam om zeker te onthouden!

“Op een keer wil ze , dik aangekleed, met mij naar het balkon, waar de winterkou als rook uit haar aangetaste longen komt, en ze blaast tegen mijn voorhoofd, zwakjes, warme damp als een zoen, net als vroeger toen ik kind was, als we samen waren, altijd ongezien, en zo zullen we samenblijven, mama en ik, in ieder sliertje rook,…”