Boeiende kortverhalen

“Haar hart bonkte in haar keel. De man wenkte haar. Hij zag er niet gevaarlijk uit, hij leek op een lieve opa. Langzaam liep ze naar hem toe. Stapte in.”

In ‘Niets gaat voorbij’ neemt Sofie Delporte haar lezers mee in tien fictieve korte verhalen, geïnspireerd op het werk van de Cel Vermiste Personen. Ieder hoofdstuk begint met een opsporingsbericht. Achter de mededeling ‘sindsdien ontbreekt elk spoor’ schuilt telkens een boeiend kortverhaal. Die verhalen konden zomaar waar zijn. Het zet je echt wel aan tot nadenken… Waarom en hoe verdwijnt er iemand? Er zijn zoveel mogelijke aanleidingen. Een gebeurtenis uit het verleden, je plaats in de maatschappij niet kunnen vinden, een ongeluk, ontvoering en zoveel meer. Sommige verhalen zijn afgerond, anderen laten je in het ongewisse. Deze verhalenbundel is zeer aangenaam en vlot geschreven. Er is zelfs een rolletje weggelegd voor Olivia Leroy, het hoofdpersonage uit de twee thrillers van Sofie Delporte. Leuk bedacht! Ook de impact op de nabestaanden, familie en vrienden wordt knap belicht door de auteur.

“Het verbaasde haar nog elke dag, dat de wereld verder draaide zonder hem. Zonder haar broertje. De tijd snelde voort, maar niets ging voorbij.”

Als lezer besef je dat het werk van de Cel Vermiste Personen vaak heel complex is. Met deze bundel toont Sofie Delporte enorm veel respect hiervoor. Heel fijn dus dat Alain Remue het voorwoord heeft geschreven. ‘Niets gaat voorbij’ is een mooie ode voor het werk dat hij de afgelopen dertig jaar heeft verricht met zijn team!