Lezersrecensie
Unieke Letse familiegeschiedenis
“Lieve hemel, wie in Zunte weet dat niet! Noass bewaarde het goud in de poot van zijn bed. Dat heeft hij tijdens het begraafplaatsfeest aan Kleperis Junior verteld. Anderen beweren dat het in de grond zou zitten. Dat hij iets heeft begraven, daar kan ik een eed op doen.”
Wat een unieke familieroman! Zigmunds Skujiņš duikt in het leven de Letse familie Vējagals. Als lezer volg je zo’n vijf generaties vanaf het midden van de negentiende eeuw. Dit epos start bij de broers Naoss en August. Terwijl August van het boerenleven in Zunte houdt, verkent de avontuurlijke Naoss verre gebieden. Huwelijken, geboortes en overlijdens volgen elkaar op, met de steeds veranderende wereldgebeurtenissen op de achtergrond. In het begin duizelt het een beetje van de namen, maar met de stamboom erbij heb je een zeer duidelijk overzicht en geraak je al snel vertrouwd met de familie Vējagals. De verwarring rond het bed met de gouden poot loopt als een rode draad door het verhaal en maakt je natuurlijk nieuwsgierig! De connectie die ik in het begin met de personages voelde, verwaterde wel een beetje naarmate de familie groter werd. Als lezer krijg je ook een flinke portie geschiedenis te verwerken, maar zo leer je dan weer wat bij over het verleden van Letland.
“Ik heb bijna alles bereikt waar ik ooit naar streefde. Maar niet alles waar een mens naar streeft, is goed voor hem.”
‘Het bed met de gouden poot’ is een lijvig boek van ruim vijfhonderd bladzijden met een knappe cover en zeer verzorgd binnenwerk. In de aaneenschakeling van anekdotes is er humor, optimisme en chaos te bespeuren en dit zorgde er absoluut voor dat ik het boek met ‘n glimlach heb gelezen!
“Ja, we zingen, we drinken en hebben plezier. Maar dat past beter bij de dood dan gezucht en tranen. Je moet door het leven naar de dood kijken.”
(Graag gelezen voor Recensentenplatform Boekensite.gent, een inspirerende Facebookpagina.)
Wat een unieke familieroman! Zigmunds Skujiņš duikt in het leven de Letse familie Vējagals. Als lezer volg je zo’n vijf generaties vanaf het midden van de negentiende eeuw. Dit epos start bij de broers Naoss en August. Terwijl August van het boerenleven in Zunte houdt, verkent de avontuurlijke Naoss verre gebieden. Huwelijken, geboortes en overlijdens volgen elkaar op, met de steeds veranderende wereldgebeurtenissen op de achtergrond. In het begin duizelt het een beetje van de namen, maar met de stamboom erbij heb je een zeer duidelijk overzicht en geraak je al snel vertrouwd met de familie Vējagals. De verwarring rond het bed met de gouden poot loopt als een rode draad door het verhaal en maakt je natuurlijk nieuwsgierig! De connectie die ik in het begin met de personages voelde, verwaterde wel een beetje naarmate de familie groter werd. Als lezer krijg je ook een flinke portie geschiedenis te verwerken, maar zo leer je dan weer wat bij over het verleden van Letland.
“Ik heb bijna alles bereikt waar ik ooit naar streefde. Maar niet alles waar een mens naar streeft, is goed voor hem.”
‘Het bed met de gouden poot’ is een lijvig boek van ruim vijfhonderd bladzijden met een knappe cover en zeer verzorgd binnenwerk. In de aaneenschakeling van anekdotes is er humor, optimisme en chaos te bespeuren en dit zorgde er absoluut voor dat ik het boek met ‘n glimlach heb gelezen!
“Ja, we zingen, we drinken en hebben plezier. Maar dat past beter bij de dood dan gezucht en tranen. Je moet door het leven naar de dood kijken.”
(Graag gelezen voor Recensentenplatform Boekensite.gent, een inspirerende Facebookpagina.)
1
Reageer op deze recensie