Moord, haat en passie!

“Als dit testament wordt voorgelezen, is een van jullie erin geslaagd mij te vermoorden. Gefeliciteerd!”

Camelia, drieëntwintig jaar, studeert rechten en criminologie en werkt parttime op een advocatenbureau in Edinburgh. Als Rory, één van haar oude studiegenoten, wordt vermoord krijgt ze de kans om Lou, de dader, te verdedigen. Kan ze hiermee wraak nemen op de mensen die haar toentertijd hebben gepest en vernederd? Ze voelt geen enkele empathie voor het slachtoffer, ze haat de dader. Of toch niet?

“Mijn hart houdt van hem, maar mijn verstand haat hem.”

Dit boek las ik op anderhalve dag uit! Heerlijk spannend! In de eerste helft worden de personages goed geschetst. De zeer complexe dynamiek tussen hen is zo voelbaar en als lezer heb je daar meteen vragen en bedenkingen bij. Verwijzingen naar literatuur en raadsels maken het best interessant. Wordt dit echt een verrassende, bijna grappige én donkere én luchtige roman waarin ik niemand sympathiek vind? Naarmate het verhaal vorderde kreeg ik steeds meer gemengde gevoelens. De emoties, het aantrekken en afstoten, blijven in een kringetje draaien en vervallen in herhaling. Ik miste ook wat diepgang. De herfstsfeer en het mooie Edinburgh komen amper ter sprake, terwijl de passionele passages wel tot in de details worden beschreven. De ontknoping is best ongeloofwaardig, maar past eigenlijk wel binnen het bizarre verhaal over naïeve jongeren. Lees het verhaal dus met een knipoog tijdens een gezellige herfstdag!

De vertaling vanuit het Frans was soms te letterlijk waardoor sommige uitdrukkingen hun betekenis verloren. Maar het ontwerp van de kaft en de playlist passen perfect bij Een herfst om je te vergeven. Mooi gedaan!

(Met dank aan Horizon en Overamstel Uitgevers voor het recensieboek!)