Intens en interessant

“Ik loop in de late zon door de straat, verblind door het licht voordat het verdwijnt, en ik denk aan het feit dat ik een levensgeschiedenis heb. Ik ben bezig met het ontrafelen van het verhaal waarvan ik me inbeeldde dat het het mijne was.”

In ‘Oefeningen in donkerte’ voel je als lezer hoe het is om aan PTSS, Posttraumatische Stressstoornis, te lijden. Naja Marie Aidt laat haar lezers toe in de gedachten en gevoelens van een alleenstaande vrouw, haar naam wordt niet vernoemd, die elke week haar therapeut bezoekt. De zwaarte is zo voelbaar. Terugblikken naar het verleden ontrafelen langzaam wat er tot haar huidige situatie heeft geleid. De gebeurtenissen tijdens haar kinderjaren, het schuldgevoel bij een overlijden, haar plaats niet vinden in deze wereld… Maar er is gelukkig ook een beetje lichtheid. De steun van haar vriendinnen en buren is zo mooi én zo nodig.

Dit intense verhaal heeft een filosofisch tintje, daar hou ik wel van. Ondanks de zwaarmoedigheid is er ook plaats voor mooie observaties, oog voor detail, zaken die anderen misschien niet zien.

’Oefeningen in donkerte’ heeft mij een interessant kijk gegeven op PTSS in een knappe schrijfstijl! Een zwaar thema, maar vlot leesbaar. De vormgeving past bijzonder goed bij het verhaal. Prikkels en ontluikende zachtheid op de kaft en een zwarte bladzijde in het begin van het boek. Het zijn die details waar we oog voor moeten hebben…

“Ik oefen in donkerte, want ik ben angstig. Ik oefen om in het donker te zijn, maar ik oefen ook om uit het donker te treden.”