Teleurstellende AI verhaallijn

Het is niet zoveel, deze nieuwste van Tatiana de Rosnay. Toegegeven, de zinnen zijn allemaal even fraai en we hebben een kwetsbare schrijfster in de hoofdrol die door zichzelf moet redden maar in plaats daarvan door iedereen gered moet worden. Daar moet je van houden.

De achterkant belooft een alternatieve werkelijkheid die zich in de nabije toekomst afspeelt De hoofdrol is echter weggelegd voor hoofdpersoon Clarissa en haar relaties. Het Feelgood element is sterker.

In haar vlucht voor haar relatie met haar man Francois komt ze terecht in een door AI bestuurd appartement.. De technologie die langskomt is grotendeels al bestaand in onze huidige maatschappij en de schrijfster heeft er nog wat details bij verzonnen. Zo lijkt het of degenen die het gebouw runnen haar gedachten kunnen lezen en ze voelt zich tevens continu bespiedt.

Het verhaal ontwikkelt zich rondom enkele elementen die wisselend uitgewerkt zijn. Zo is de relationele plotlijn uitstekend, ze geeft gradueel de emoties en geheimen van de hoofdpersoon prijs. Dit gaat in het juiste tempo, niet te snel of te langzaam en ook het einde is logisch. Het past in het gedragspatroon van Clarissa. Aan de lezer de keus om haar aardig te vinden of niet. Persoonlijk heb ik medelijden met haar kinderen en met haar man.

Hoe anders vergaat het de verhaallijn over het AI gebouw dat een bedreiging lijkt te zijn. Hoewel de omgeving goed is opgebouwd gaat het mis door een ongeloofwaardige ontknoping. Het is onvoorstelbaar dat een bedrijf dat er zoveel aan doet om Clarissa onder controle te krijgen haar zonder slag of stoot laat gaan. Alsof je veilig bent wanneer je de grens naar een ander land binnen Europa oversteekt in een maatschappij die hoofdzakelijk functioneert middels computers. Ook Clarissa's ontdekking van de bedoelingen van het bedrijf komen zo uit de lucht vallen.
Maar ook de opbouw is vervelend. Vanaf het moment dat Clarissa haar appartement betrekt is de kat bang en Clarissa verward. Dat wordt zo vaak herhaald en 'verteld' dat het behoorlijke irritatie opwekt. De Rosnay beoogt hiermee de spanning op te voeren en aan te geven dat er iets engs is aan het appartement. Het resultaat is tegengesteld, deze hints liggen er te dik op en eigenlijk wordt het nooit echt spannend.Zeker omdat de ingrediënten voor dit verhaal veelbelovend waren. De uitwerking valt echter tegen.

Het is jammer en teleurstellend dat alleen de relationele verhaallijn overeind blijft staan. Misschien moet de Rosnay de moderne technologie aan zich voorbij laten gaan.